Jacek Kowalski - Piosenka wiosenna (Na Psalm 108)

Już się rozbudzają drzewa,
Pąk nabrzmiewa, ptaszek śpiewa,
Słońce wstaje, idą maje
I czekane urodzaje:

Zbudź się harfo moja, duszo moja, serce moje;
Śpiewaj Panu swemu, Potężnemu, pieśni swoje.

Już mieszkańcy bloków ciemnych
Wiatr wiosenny, niecodzienny
Czują, wstają, oddychają
I nareszcie odżywają;

Zbudź się harfo moja, duszo moja, serce moje;
Śpiewaj Panu swemu, Potężnemu, pieśni swoje.

Tu po schodach, tu przez okna
Wchodzi młoda i wilgotna
Cisza świeża i gorąca
I melodia niskobrzmiąca:

Zbudź się harfo moja, duszo moja, serce moje;
Śpiewaj Panu swemu, Potężnemu, pieśni swoje.

I ja też się czuję mocny,
Bo uwielbiam wielkanocny
Czas, gdy słowo się na nowo
Przyobleka purpurowo.

Zbudź się harfo moja, duszo moja, serce moje;
Śpiewaj Panu swemu, Potężnemu, pieśni swoje.

Lazurowe bierze stroje
Niebo, a zaś pola moje
Skryte nowym materiałem,
A ja wreszcie wiatr dostałem:

Zbudź się harfo moja, duszo moja, serce moje;
Śpiewaj Panu swemu, Potężnemu, pieśni swoje.