Jan Kobuszewski - Szpiegowanie

Pada z nieba biały śnieg
Po ulicy idzie szpieg
Cichcem, cichcem, pod murami
Szpieg szpieguje godzinami

Marne to zajęcie jest
Wiatr go wietrzy, moczy deszcz
Za to swoje szpiegowanie
Głupi forsy nie dostanie

Chyba że mu USA
Sto dolarów czasem da
Gdy wymieni je w kantorze
To pożyje nie najgorzej

Ale zwykle taki szpieg
Bladym świtem rusza w bieg
Węszy, patrzy, śledzi, krąży
Zjeść i wypić on nie zdąży

W sto postaci wciela się
Raz ma wąsy, a raz nie
Jak łachmyta on wygląda
Lub przekształca się w James Bonda

Oczy sowy, węch ma psa
Cichy chód i słuch jak Brahms
Co podsłucha, to kabluje
Czai się, fotografuje

Gdy wytropi szpiega szpieg
To mu wali kulkę w łeb
Czasem mu wybija zęby
By nie puścił pary z gęby

Chociaż wielu szpiegów znam
Nie chciałbym być szpiegiem sam
Nie zazdroszczę wcale szpiegom -
Nie nadaję się do tego!

O!