Jan Pietrzak - Luz blues

Zamykam drzwi na czwarty spust,
nie muszę już otwierać ust,
przełykam czarnej kawy fus,
z oddali pojękuje blues.
Pełny luz.

Przed lustrem ćwiczę kilka póz,
przecież urody ze mnie tuz,
(— Ha, ha, ha, ha!)
nie gorszy od ekranu bóstw,
(— Ha, ha, ha, ha!)
może mnie wezmą tez, a nuz?
(Nie ja jeden seplenię.)
Pełny luz.

Może za miasto zrobić sus,
lecz gdzie ten wóz, co by mnie wiózł?
(— Nie udawaj, masz fiata!)
(— Zamilcz!)
W tej sytuacji sobie frus-
tracyjny sączę z jabłek mus.
(No, ewentualnie to wino domowe: landrynki plus spirytus i lodówka.)
Pełny luz.

Wyrzucam z siebie marzeń gruz:
któż by marzenia moje zniósł?
(— Ja nie.)
(— Fakt.)
Pełny luz.

Zamykam drzwi na czwarty spust,
za oknem kląska kos czy drozd?
(— Drózd, kochany, drózd.)
Za oknem upał, w sercu mróz
i płynie z ust ten tęskny biust.
(— Blues, nie mylić z … (?))
(— Ale biust się ładniej kojarzy!)
Pełny biust.