Jaromír Nohavica - Babylon

Babilon

Tak jak dziecko, które gdzieś zgubiło mamę
wystraszony pukam w Babilonu bramę
niczego nie rozumiem, zachodzę w głowę
co robić - nie wiem sam
W obcym mieście obce szlaki i znaki
obce laski, szyldy obce i obrazki
taksówkarz wydał mi banknoty jak namioty
przedziwne, mówię wam

Mam z ołowiu głowę
i ręce papierowe
kosmos daje znaki
nad Kosowem ptaki
jak notoryczny zbieg
świat wita nowy wiek

Tłum obdartusów przed zastawionym stołem
przez słomki piją po kryjomu coca-colę
głównymi ulicami
w czapce z dzwoneczkami
kroczy apostoł Jan

Pasażem chciałem przebiec na przeciwną stronę
na przejściu zatrzymało nagle światło mnie czerwone
Bez ładu składu
wszyscy pędem jadą
na końcu wielki szef
Ten facet, który mnie kopnął, rzucił swojskie - sorry
choć nieumyślnie, to jednak noga nadal boli
ból wkrótce minie, lecz to, co płynie
to moja - nie jego krew

Mam z ołowiu głowę
i ręce papierowe
kosmos daje znaki
nad Kosowem ptaki
jak notoryczny zbieg
świat wita nowy wiek

Z pustym wózkiem wpadnę między regały
i kupię wszystkie rzeczy, które na mnie tu czekały
nową wiertarkę
farby i tarkę
oraz błyszczący zlew

W gumowej masce Marylin seksi kobiety
i w lekkiej bluzie runę do drzwi toalety
i rzucę w stronę
mas zaskoczonych
hasło: Niech żyje bal
Choć mi we włosach wiatr potargał kwiaty
spojrzę triumfalnie na tłum menów gapowatych
i ani kropla wina nie poplami wykładziny
w żadnej z pobliskich sal

Mam z ołowiu głowę
i ręce papierowe
kosmos daje znaki
nad Kosowem ptaki
jak notoryczny zbieg
świat wita nowy wiek

Czerwone wargi i twarz papierowa
jak zagubione dziecko, które chce się schować
jak ptak, który po raz pierwszy poczuł skrzydła
machnę na was i odfrunę w dal

Renata Putzlacher