Jaromír Nohavica - Pravda a lež

Szła prawda przez świat śmiejąc się z ubogich duchem,
dla błogosławionych przywdziawszy bogaty strój.
W brudnym kącie w półmroku bezczelna Blaga stała
i zaprosiła Prawdę do siebie na noc.
Zmęczona Prawda zasnęła od razu jak tylko usiadła,
zapadła w sen naiwnie zaufawszy Bladze,
lecz gdy tylko zamknęła oczy Blaga z łóżka wstała
i zaczęła ukradkiem przymierzać jej strój.

„Jestem Prawdą i możecie mnie pocałować w tyłek!”
Kobieta jak to kobieta, wieczne z nią zamieszanie,
więc kto tu rozpozna która to Blaga, a która Prawda
zanim jedna i druga nie rozbierze się do naga?
Blaga przypięła do bluzki Prawdy piękną broszkę,
skropiła się pod pachami jej dezodorantem,
zabrała jej wszystko: pieniądze, zegarek, dokumenty,
splunęła, obrzydliwie zaklęła i wybiegła z domu.

Rano ocknęła się Prawda, obrabowana ze wszystkiego
i uważnie obejrzała swe odbicie w lustrze.
Ktoś przyniósł skądś garść czarnej sadzy,
aby się czysta Prawda tak bardzo od Blagi nie różniła.
Z początku Prawda się śmiała, kiedy rzucali w nią kamieniami:
„Nie wierzcie Bladze, ona tylko ukradła mój strój”.
Wspólnie z błogosławionymi spisała protokół,
lecz nie była to zbyt przyjemna rozmowa.

Musiała zapłacić grzywnę i powinna się cieszyć, że nie było gorzej,
bo przecież przypisano jej winy kogoś innego.
Jakaś kanalia rzekomo twierdziła, że jest Prawdą,
która tuła się gdzieś goła i sypia po rowach.
Biedna Prawda się broni i do niczego nie chce przyznać.
Masz dziewczyno przechlapane, jak chcesz to krztuś się i krzycz!
A tymczasem jędzowata Blaga ukradła dorodnego ogiera
i jego długie, szlachetne nogi poniosły ją w dal.

Wielu głupców do dziś poszukuje Prawdy,
jednak w tej całej gadaninie ciężko jej się dopatrzyć.
Oczywiście na świecie ostatecznie zwycięży Prawda,
ale dopiero wtedy, gdy zrobi to samo co Blaga.
Często nie ma więcej niż tylko pół litra na trzech
i nie wiadomo z kim się tej nocy będzie spało,
ktoś cię rozbierze do naga i jeszcze ci powie, że na to zasłużyłeś
i zanim się zorientujesz zobaczysz w swoich spodniach...Blagę.