Johnny Cash - The Ballad of Barbara

W miasteczku na południu, gdzie się urodziłem,
I zdobyłem wykształcenie,
Pracowałem w polu, chodziłem po lesie
I zastanawiałem się nad wszechświatem.

Przypominam sobie słońce na błękitnym niebie,
I zapach bujnej zieleni.
Pory roku zmieniały się, a ja żyłem
Po prostu tak, jak wiał wiatr.

Potem usłyszałem o kulturze miejskiego życia,
Zapierających dech w piersiach strzelistych wieżach
I w dniu, w którym uznałem, że jestem już mężczyzną
Opuściłem swoją ziemię i ziomków.

Przewędrowałem północ, przewędrowałem wschód
I smakowałem, i próbowałem.
Kilka dziewczyn zabierało się za mnie,
Ale zawsze zostawiały mnie bez nadziei.

W świecie całym z betonu i stali,
W którym nie ma zieleni,
Gdzie budynki skrywają wchodzące słońce
I wstrzymały wiejące swobodnie wiatry,

Gdzie śpisz cały dzień, a budzisz się nocą
W świecie wypełnionym piciem i śmiechem,
Spotkałem dziewczynę, która, byłem pewien, byłaby
Tą jedyną, której szukałem.

W jasnoniebieskiej sukni ona, on w eleganckim smokingu,
Pod tą strzelistą wieżą...
Zapytał: "Czy ty, Barbaro, bierzesz tego mężczyznę?
Czy będziesz jego?"

A ona odrzekła: "Będę" i powiedziała: "Tak"
I świat wyglądał niezwykle pięknie.
Mieszkaliśmy w luksusowym mieszkaniu w centrum,
Bo ona kochała hałasy miasta.

Jednak nastały zimne dni pod żółtym niebem
A ja tęskniłem za zielenią,
Myślałem o domu i moich rodakach,
Ale ona nie zgodziła się na wyjazd.

Potem jej orzechowe oczy odwróciły się ode mnie
Ze spojrzeniem, które nie było przyjemne.
Zmieniła się w beton i stal,
I powiedziała: "Wybieram miasto".

Teraz samochody mijają mnie na autostradzie,
Dźwigam swój plecak na ramieniu,
Ale jadę do domu, gdzie moje miejsce,
Już dużo mądrzejszy i starszy.