Kajfasz - Na próżno

Ambitnie obrany kurs zostawia niejedną bliznę
Gdy trzymając go pozornie jednak zbaczasz na mieliznę
Chcąc się ogarnąć wysilasz się też na próżno
Bo na końcu słyszysz hasło jest za późno /x2

Wychował się z dala od miasta gdzie był las i pole
Z natury raczej nieśmiały nie chciały go laski w szkole
Własnym torem szedł chociaż miał potencjał
Marzył zostać dyrektorem i kupić białego Merca
Uczył się pilnie, szkołę przebrnął do końca
Choć czasem bez powodu dostawał wpierdol od ojca
Kochał swą matkę, cierpiała razem z nim
Gdy stary zalana pała także ją czasem bił
Syn nie miał sił, patologią nazywany
W końcu wyzwanie podjął by zmienić ten świat dla mamy
Ambitne plany ale decyzja trudna
Jak widział łzy w jej oczach kiedy wyjeżdżał na studia
Była smutna słała pieniądze na czesne
Myślał oddam co do grosza gdy się tu urządzę wreszcie
Miesiące pierwsze były ciężkie lecz potem
Przyszły zmiany na lepsze w końcu zaczął kosić złote
Prosić o flotę już nie musiał, jeździł Mercem
Lecz zatracił się w tym pędzie jakoś stracił sens i serce
Pensji więcej, już nie pamiętał o domu
To już któryś rok z kolei nie był tam na świętach znowu
Dźwięk telefonu, na plecy mu weszły ciarki
Kiedy nadeszła wiadomość o nagłej śmierci matki
Na zawał zmarła bo żyła w ciągłym strachu
Chciał ją wyrwać z tego bagna ale już nie miał czasu

Ambitnie obrany kurs zostawia niejedną bliznę
Gdy trzymając go pozornie jednak zbaczasz na mieliznę
Chcąc się ogarnąć wysilasz się też na próżno
Bo na końcu słyszysz hasło jest za późno /x2

Poznała go za małolata, miły koleżka z sąsiedztwa
Od zawsze za nią latał można powiedzieć od dziecka
Blisko niej mieszkał i odwiedzał ją często
Lubiła go nic więcej, on wiedział że to jest to
Cierpiał przez to tak jak przez przemoc w domu
Ona dawała się leszczom, on czuł tą niemoc ziomuś
To jej przyjaciel ale kroiła mu serce
Gdy szukając ideału z innym chodziła za ręce
Ją to kręciło on nie dał po sobie poznać
Że w sercu do niej miłość a przez nią w głowie koszmar
Ona radosna chciała mieć księcia z bajki
Ale jej zapał osłabł znów miała śmiecia z szajki
Kolejne randki szczęścia jej nie dawały
On uczuć miał ostatki, ale już zrezygnowany
Wyjechał w miasto choć nic nie mówił wcześniej
Powodem była bieda przemoc i życie bez niej
Mijały lata przyszło pierdolnięcie w skroni
Że kiedyś miała szczęście na wyciągnięcie dłoni
Zaczęła tęsknić wiele odżyło wspomnień
Dotarło do niej że z nikim nie było jej tak dobrze
Przybył na pogrzeb swej matki w stare strony
Lecz dzień później sam zginął w wypadku samochodowym
Stała nad grobem rozmazana od płaczu
Wiedziała że mu powie, ale już nie miała czasu

Ambitnie obrany kurs zostawia niejedną bliznę
Gdy trzymając go pozornie jednak zbaczasz na mieliznę
Chcąc się ogarnąć wysilasz się też na próżno
Bo na końcu słyszysz hasło jest za późno /x2

Jest za późno x4