Kamagata Eiichi - Banjiya Blues

Podnieś głowę i zacznij żyć.
To przecież łatwe, tak powiecie.
Jednak w błędzie będziecie.
Nawet jeśli spróbuję poczuć się pewnie,
życie dokopie mi znów i zapłaczę rzewnie.
Nawet gdybym głośno zawyć się odważył,
tak nikt z was by mnie nie zauważył.

Świat bezwzględny jest,
więc duszy swej przyniosłeś kres.

Uśmiechasz się,
choć wcale szczęście nie dosięga Cię.
I w chwili tej coś w tobie zanika.
Wypala się, przynosząc cierpienie.
A mimo to życie wciąż trwa.

Srebrne włosy twe z wiatrem rozwiewają się.
Dusza srebrna twa na dnie serca chowa się.

Zawsze tu będziesz,
tak o tobie myślałem.
I w tym się myliłem.
Po krokach upadłych ku końcu się przybliżasz,
w pośpiechu starając się grać na zwłokę.
Dopóki nikt słusznie nie zaprotestuje,
historie pozostałych nigdy nie zostaną wysłuchane.

Świat bezwzględny jest,
więc duszy swej przyniosłem kres.

Zrezygnowany, zrozpaczony,
ukazujesz nieprawdziwą twarz,
I w chwili tej coś w tobie zanika.
To nie jest nasz czas,
a mimo to czas z nami trwa.

Przyglądasz się świata srebrnej poświacie.
Duszy srebrnej twej dostrzec się nie da.

Srebrne włosy twe z wiatrem rozwiewają się.
Dusza srebrna twa na dnie serca chowa się.