Katarzyna Groniec - Kolęda cisza

Bóg się rodzi w zgiełku świata
W samym sercu wielkich bitew
Gdzie wschód słońca nie jest świtem
Gdzie zbyt wolno płyną lata

Pan się rodzi! Kto Go widzi?
Kto Go słyszy? Pan się rodzi!
Kto ma w sobie tyle ciszy?
Kto nie ginie w słów powodzi?
Pan się rodzi w mojej samotności
W mojej osobności do mnie szepcze
Że wiara jest siostrą miłości
Że wiara to serce

On przychodzi w środku nocy
W mieście twierdzy nikt nie czuwa
Elektryczna gwiazdka mruga
Mnożą słowa źli prorocy

Pan się rodzi! Kto Go widzi?
Kto Go słyszy? Pan się rodzi!
Kto ma w sobie tyle ciszy?
Kto nie ginie w słów powodzi?
Pan się rodzi w mojej samotności
W mojej osobności do mnie szepcze
Że wiara jest siostrą miłości
Że wiara to serce

I w rodzinie spór od rana
Aż od krzyków drży Betlejem
Pożegnali swą nadzieję
Choć nie była im zabrana

Pan się rodzi! Ktoś Go widzi!
Ktoś Go słyszy! Pan się rodzi!
Nieraz w jednym, w dwóch dość ciszy
By dla wszystkich tu przychodził

Pan się rodzi w zgiełku naszych myśli
W zgiełku naszych myśli do nas szepcze
Że Jemu się taki świat przyśnił
Gdzie wiara to serce