Kawu - Nie Potrafie

Ja chyba nie potrafię mówić tobie to co czuje
i choć wiem co mnie boli mówię ci co chcesz usłyszeć
choć nie chcę kłamać, robić dymu wiesz, że czasem muszę
bo mam skąplikowaną duszę

Jest 3 nad ranem ja topie w kartce atrament
to jedyne co mi dane, z tym na świata kraniec
mimo, że nie potrafię mówić tego co inni
oddam wszystko, by dać szczęście bliskim
szukam tej iskry, jest w twoich oczach
mimo tego, że nie potrafię kochać
może to głupie, brzmi niedorzecznie
lecz to uczucie chyba nadal jest we mnie
nie potrafię mówić o tym innym
i nie chcę tego słuchać bo mam po tym blizny
nie potrafię ułożyć sobie życia
postawić planów, a potem je zdobywać
ranie rodziców, choć nigdy tego nie chcę
więc przy okazji ranie też siebie
i nie potrafię potem spojrzeć im w oczy
nigdy tego nie mówiłam ale czas z tym skończyć

Ja chyba nie potrafię mówić tobie to co czuje
i choć wiem co mnie boli mówię ci co chcesz usłyszeć
choć nie chcę kłamać, robić dymu wiesz, że czasem muszę
bo mam skąplikowaną duszę

Wiesz jak to jest, bardzo chcę ,lecz nie potrafię
zrobić coś jest trudno, powiedzieć dużo łatwiej
chciałbym usłyszeć prawdę albo nic nie usłyszeć
jeśli masz mnie okłamać to już możesz zacząć milczeć
nie potrafię słuchać, nie potrafię kochać
może nie potrafię ale to jest moja sprawa
biorę życie wa bank może nie zaprzeczam
nie potrafię czekać na los ale może nie ma na co czekać
chcę mówić, że kocham może czasem nie warto
czasem nie potrafię już nawet spokojnie zasnąć
nie potrafię mówić i patrzeć jak kiedyś
ale wiem, że przyjdzie czas rozliczyć się za grzechy
proste, daję znów kolejną pętle
nie potrafię mówić, lecz potrafię gadać wierszem
to jest moje życie, mój los, moja sprawa
nie potrafię dać ci szczęścia mogę podarować zawał

Ja chyba nie potrafię mówić tobie to co czuje
i choć wiem co mnie boli mówię ci co chcesz usłyszeć
choć nie chcę kłamać, robić dymu wiesz, że czasem muszę
bo mam skąplikowaną duszę