Kazimierz Kowalski - Ballada o punkcie widzenia

Dawniej, gdy król miał sądy czynić
To mnogi lud się schodził zewsząd
Władca nagradzał dobre czyny
Rozpustę karał i wszeteczność

Lecz jak to król
Miał punkt widzenia na to swój
Kto godzien kary, kto nagrody
A punkt widzenia miał klasowy
Po prostu, jak to król

Więc rycerz dostał lepszy miecz
By mógł pałaców władcy strzec
Wasal paradny kaftan wdział
I król mu szarfę złotą dał

A lud, co do pałacu pchał się bram
Wsłuchany był w heroldów pienia
Którzy głosili w krąg, że lud ma też
Że lud ma też królewski punkt widzenia

Kiedyś się tam pojawił człowiek
Co inne miał niż władca zdanie
Aż się zdziwili ministrowie
Że taki znalazł się zuchwalec

Niech sądzi król
Sumienie niechaj powie mu
Czy godzien kary, czy nagrody
Gdy ktoś ma punkt widzenia nowy
I inny niźli król

Monarcha krótko ważył rzecz
Aż w ręku jego błysnął miecz
I człek, co przed nim dumnie stał
Za butne słowa głowę dał

A lud, co do pałacu pchał się bram
Wsłuchany był w heroldów pienia
Którzy głosili w krąg, że z człekiem tym
Potężny król uzgodnił punkt widzenia