Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Korpiklaani
Korpiklaani - Harmaja
Harmaja
Tekst dodał(a): KjujiczaPanda
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): pjp97
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): MartMetalhead
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Kun joutui harmajan taa,
viel’ siivet hetken aikaa pois kurkottaa,
vaimean vaikerruksen
voi kuulla niin kuin kuulee hiljaisuuden.
Jos siellä laulella voi,
sen soitto hangillani korkeaan soi,
vaan kerran vaikenevan,
kun kuulen pienen hanki-sirkuttajan,
niin laulu soi Sylvian.
Yllä talven tähtitaivas,
sen loiste lepää nietoksilla,
sinä silti yksin hiljaa kuin haihtuvana.
Päällä kerran kevään usko,
sen tahto taipuu yön oksilla,
sinä silti vaiti kosket kuin haikeana.
Vaikka minä hennon hauraimman aina käsiini suojaisin,
sinun minä pelkään tuuliin jo katoavan.
Vaikk’ on aika aamun, yksin tuo hanki kuiskaa kuin hiljaisin,
avaan kämmeneni, tunnen huurteen untuvan.
Viel’ kantaa kätkyessään,
saa sulat huoman, huolet ymmärtämään
vaikerruksen vaimeimman,
ei salli huolta siitä huomattavan,
kun laulu soi Sylvian.
Yllä talven tähtitaivas,
sen loiste lepää nietoksilla,
sinä silti yksin hiljaa kuin haihtuvana.
Päällä kerran kevään usko,
sen tahto taipuu yön oksilla,
sinä silti vaiti kosket kuin haikeana.
Vaikka minä hennon hauraimman aina käsiini suojaisin,
sinun minä pelkään tuuliin jo katoavan.
Vaikk’ on aika aamun, yksin tuo hanki kuiskaa kuin hiljaisin,
avaan kämmeneni, tunnen huurteen untuvan.
Sitä tahtoa ei tiedä, ei tunne sydän rajallinen,
vielä luona lehdon soi laulu kaipauksen.
viel’ siivet hetken aikaa pois kurkottaa,
vaimean vaikerruksen
voi kuulla niin kuin kuulee hiljaisuuden.
Jos siellä laulella voi,
sen soitto hangillani korkeaan soi,
vaan kerran vaikenevan,
kun kuulen pienen hanki-sirkuttajan,
niin laulu soi Sylvian.
Yllä talven tähtitaivas,
sen loiste lepää nietoksilla,
sinä silti yksin hiljaa kuin haihtuvana.
Päällä kerran kevään usko,
sen tahto taipuu yön oksilla,
sinä silti vaiti kosket kuin haikeana.
Vaikka minä hennon hauraimman aina käsiini suojaisin,
sinun minä pelkään tuuliin jo katoavan.
Vaikk’ on aika aamun, yksin tuo hanki kuiskaa kuin hiljaisin,
avaan kämmeneni, tunnen huurteen untuvan.
Viel’ kantaa kätkyessään,
saa sulat huoman, huolet ymmärtämään
vaikerruksen vaimeimman,
ei salli huolta siitä huomattavan,
kun laulu soi Sylvian.
Yllä talven tähtitaivas,
sen loiste lepää nietoksilla,
sinä silti yksin hiljaa kuin haihtuvana.
Päällä kerran kevään usko,
sen tahto taipuu yön oksilla,
sinä silti vaiti kosket kuin haikeana.
Vaikka minä hennon hauraimman aina käsiini suojaisin,
sinun minä pelkään tuuliin jo katoavan.
Vaikk’ on aika aamun, yksin tuo hanki kuiskaa kuin hiljaisin,
avaan kämmeneni, tunnen huurteen untuvan.
Sitä tahtoa ei tiedä, ei tunne sydän rajallinen,
vielä luona lehdon soi laulu kaipauksen.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieGdy wpadną w szarość, na chwilę skrzydła próbują sięgnąć
Słychać cichy jęk, jak ciszę
Jeśli da się tam zaśpiewać, jego pieśń zabrzmi wysoko na zaspach
Ale raz, kiedy usłyszę, jak mały śnieżny ptaszek ucichnie,
Słychać pieśń Sylwii
Zimowe gwiaździste niebo nad nami, jego blask spoczywa na śniegu
A jednak jesteś sam w ciszy, jak znikanie
Kiedyś tu była wiara wiosny, jej wola ugina się jak śnieżne gałęzie
A jednak dotykasz cicho, jakby tęsknie
Nawet jeśli zawsze chroniłem to, co najbardziej kruche, delikatne w moich rękach,
Nadal bałbym się, że znikniesz na wietrze
Nawet jeśli nadszedł poranek, sam śnieg szepcze tak cicho
Otwieram ręce, czuję lekki dotyk szronu
Wciąż nosi w swojej kołysce,
Pozwala zrozumieć troski opiekuna
Najsłabszy jęk
Nie pozwala innym zauważyć i martwić się o to
Kiedy słychać pieśń Sylwii
Zimowe gwiaździste niebo nad nami, jego blask spoczywa na śniegu
A jednak jesteś sam w ciszy, jak znikanie
Kiedyś tu była wiara wiosny, jej wola ugina się jak śnieżne gałęzie
A jednak dotykasz cicho, jakby tęsknie
Nawet jeśli zawsze chroniłem to, co najbardziej kruche, delikatne w moich rękach,
Nadal bałbym się, że znikniesz na wietrze
Nawet jeśli nadszedł poranek, sam śnieg szepcze tak cicho
Otwieram ręce, czuję lekki dotyk szronu
Ograniczone serce nie może wiedzieć, nie może czuć, że tak będzie
W gaju wciąż słychać pieśń tęsknoty
Słychać cichy jęk, jak ciszę
Jeśli da się tam zaśpiewać, jego pieśń zabrzmi wysoko na zaspach
Ale raz, kiedy usłyszę, jak mały śnieżny ptaszek ucichnie,
Słychać pieśń Sylwii
Zimowe gwiaździste niebo nad nami, jego blask spoczywa na śniegu
A jednak jesteś sam w ciszy, jak znikanie
Kiedyś tu była wiara wiosny, jej wola ugina się jak śnieżne gałęzie
A jednak dotykasz cicho, jakby tęsknie
Nawet jeśli zawsze chroniłem to, co najbardziej kruche, delikatne w moich rękach,
Nadal bałbym się, że znikniesz na wietrze
Nawet jeśli nadszedł poranek, sam śnieg szepcze tak cicho
Otwieram ręce, czuję lekki dotyk szronu
Wciąż nosi w swojej kołysce,
Pozwala zrozumieć troski opiekuna
Najsłabszy jęk
Nie pozwala innym zauważyć i martwić się o to
Kiedy słychać pieśń Sylwii
Zimowe gwiaździste niebo nad nami, jego blask spoczywa na śniegu
A jednak jesteś sam w ciszy, jak znikanie
Kiedyś tu była wiara wiosny, jej wola ugina się jak śnieżne gałęzie
A jednak dotykasz cicho, jakby tęsknie
Nawet jeśli zawsze chroniłem to, co najbardziej kruche, delikatne w moich rękach,
Nadal bałbym się, że znikniesz na wietrze
Nawet jeśli nadszedł poranek, sam śnieg szepcze tak cicho
Otwieram ręce, czuję lekki dotyk szronu
Ograniczone serce nie może wiedzieć, nie może czuć, że tak będzie
W gaju wciąż słychać pieśń tęsknoty
Historia edycji tłumaczenia
| Rok wydania: |
2018 Edytuj metrykę |
|---|---|
| Wykonanie oryginalne: |
Korpiklaani |
| Płyty: |
KULKIJA |
Komentarze (0):