Kowal - Nie wychowam pokoleń

nie wychowam pokoleń moim rapem człowiek
zdaję sobie z tego sprawę, więc nie pouczam, proste
mój rap to moje życie, to moje doświadczenia
pierdolę schemat, temat otwieram i się nie zmieniam
i wciąż napieram na solówce czy goścince
nadal popieram tych co działają ambitnie
nie nauczam tłumów, żaden ze mnie filozof
idę prosto i staram się mieć głowę wciąż wysoko
ostro czasem bywa, ale nigdy przesadnie
mam charakter by stoczyć walkę, nie spaść na parter
każdy idzie swoją drogą, serce pokazuje dokąd
albo wybierzesz dobrą, albo spadniesz na dno
bo to twoje życie, sam dokonujesz wyborów
żeby czuć satysfakcję trzeba czasem zbaczać z torów
musisz sam myśleć, sam o siebie zadbać
to oczywista sprawa, ja podążam tam gdzie prawda
żaden ze mnie autorytet by mówić ludziom jak żyć
ale znam zasady gry, dwulicowym pluję w ryj
ty zrób co zechcesz, twoje życie, twoje sprawa
tymczasem ja spadam, bo czeka mnie długa trasa

[x4]
nie wychowam pokoleń, jestem tylko człowiekiem
nie wychowam ich, na co dzień obcuję z grzechem

dzieciaki w moim wieku zbytnio olewają życie
priorytetem dla nich są dragi, fajki i picie
nie nauczę ich jak żyć, sory, sam tego nie wiem
sam uczę się na błędach, idę wierząc w siebie
jak wielu tutaj, szukam z labiryntu wyjścia
w świecie hajsu, blichtru i wyznawców Antychrysta
powiedz mi co mam zrobić żeby zrozumieli wreszcie
że wizerunek plenera (?) nie doda im sławy w mieście
czy ta kreska fety nie zrobi z nich Supermena
musisz odbić się od dna, moją odskocznią jest scena
i możesz mi powiedzieć, że jestem pojebany
życie to partia szachów, ja wyjdę jako wygrany

[x4]
nie wychowam pokoleń, jestem tylko człowiekiem
nie wychowam ich, na co dzień obcuję z grzechem

każde pokolenie rządzi się dziś swoim prawem
ja to nie namiestnik, który wprowadza tu zamęt
zamykam bramę, która prowadzi donikąd
zatoczone koło życia wypełniam muzyką
nie nazywaj mnie dziś prorokiem złego stanu
tak niewiele trzeba aby upaść z piedestału
idę pomału patrząc na ten chory obraz
ludzka epidemia dla wielu to jak parodia
pokolenia giną gdzieś w odmętach ciemniej nocy
pocałunek śmierci w kraju zła i przemocy
giną dobre rady w świecie bezkarnych przyzwoleń
nawet gdybym chciał, nie wychowam tych pokoleń

[x4]
nie wychowam pokoleń, jestem tylko człowiekiem
nie wychowam ich, na co dzień obcuję z grzechem