Krvavy - Danse diabolique

Już ostatni miodu dzban
Lepko szumi we łbie wiodąc martwe nogi
Gdzieś przed siebie, w siną dal i progi

Już ostatni w dłoni gest
Chciał toast wznieść, ale
Nie za krew, a za trunki w nią przelane

Późno już, a wręcz już za późno
Słyszę za kurtyną z dusz
Pochowane jutro

Wcześnie już, ale nie za wcześnie
By kusząc blade licho skąpać
Strute lico we śnie

Licho wie, gdzie znajdę cień
By schronić się
Przed polarną gwiazdą

Czarny dzień i czarna noc
Okrywa mnie jak koc
Swą ostanią szarfą

Zatacza mną kolein krąg
I gubię się, gdzie mrok
zaszył kontur świeżych zwłok

Potykam się co krok
O własne życie jak czarny kot
Dziewięć kufli na przegnicie

I widzę ją niby schron
Twardy sen, twardy ląd,
krucha wierzba i cichy zgon




Obudził mnie, a wręcz wyrwał ze snu
Czarny kruk u mych stóp
Strosząc otchłań swoich piór

Wokół wartki nurt
wierzbowych łez
I bór majaczy też krokami nieznanemi

Z czeluści cieni kręcony wąs
Wyciąga dłoń jakby w skroń
Godząc mnie spojrzeniem

Rodem z piekieł
W rytm piekielnego walca
Zaprasza mnie do tańca

Zaprasza mnie do tańca



Gdy powziął mnie
Pode swe ramiona
Wzleciała moja głowa
I wzleciało też me ciało

Wysoko ponad stado drzew
W czerwieni cieni
Gdzie chyba wszystko już oszalało

I tak lękiem zaprawiony
Wijąc się na wszystkie strony
Krzycząc w niebogłosy
Dosyć! Dosyć!

Widziałem jak na jednej, drugiej chmurze
Przybywały czarty, uwiązały mnie na sznurze
I zawiodły pławić w Bzurze