Krvavy - Latarnik

=Krvavy=
Przyjacielu,

To może być list mój ostatni,
Coraz rzadziej widuję tu statki,
Odkąd na mej latarni szczycie
Martwy ogień martwi mnie
Skrycie...

Ciemnością nadaję sygnały,
By się widma nie roztrzaskały
O skały,często się boję,
Gdy przypływ falami
Bije o boje...

Wiatry złowrogie
Podsycają ogień
Orkan!
Myśli Stonogie sycą paranoje
Czarne i drapieżne jak orka

Niegdyś liczyłem słoje,
Dziś liczę na ciebie,
Bo kiedy zagaszę
Ciemności światło
Latarnia mnie ze sobą
Pogrzebie!

Tak,to mój
Wewnętrzny
Dramat

Rozkładam przed tobą

Przeżyć almanach

Powoli dogasam
Jak garnek wulkana

Jakbym wymazał
Życia arkana
Z siebie

Znowu piszę
Do ciebie
Od innych
Stronię

Ości samotności
Stają okoniem
Mi w gardle
Tak jak w imadle

Flauta
To moja
Made moi selle

Nawet nie wiem
Czy lżej było mi gdy
Dowiedziałem się
O śmierci swej

Ta

Jak beholder

Zawsze
Raczyłeś
Mieć na mnie
Oko

Teraz ja
Przyglądam się
Zwłokom

Które daruję
Morskim prorokom

By przywrócili
Echo mym
Krokom
Krukom
Krokom
Krukom!

Ptaki przez oczy wydziobane

Ta wydziobane

Klify przyjmują
Ostatni
Sakrament

Nożem po wodzie
Spisuję
Testament

Życie za śmierć
To dobry ekwiwalent

Ta ekwiwalent

Niech zaleje mnie
Przedwieczny
Morza firmament
A fale za przeprawę
Zabiorą ostatni

Talent



=Ozzy=
Przyjacielu,

Po drugiej stronie
Życia zamknięty
Za wodą i wiatrem,
I płaczem przeklętym.

Od kiedy przeczytałem
List twój z butelki
Nie przestaję myśleć
O zawartej treści
W nim.

Martwi mnie
Twoja retoryka
Pisząc te słowa
Mam nadzieję,
Że oddychasz.

Piszę te słowa
Po to,żebyś
Je przeczytał,
Nastaje blady świt,
Demony powinny
Zasypiać.

Odbija się
Od brzegu fala
Niespokojnie,
Czarne ptaki lecą
I zapowiadają wojnę.

Gdy wzmaga się
Wiatr,boję się,
Że ciebie porwie,
Tyle ile mam
Dałbym, żeby
Było dobrze.

Patrzę na wodę,
Mam nadzieję,
Że w niej ma ciebie
Biorę na potem,
Piję teraz,już co robię
Nie wiem...

Nie zabije nas
Byle deszcz
Czekam na ulewę,
Wszystko to blef,
To pamiętaj,
Uważaj na siebie.

Chciałbym,
By moje słowa
Miały jakąś wartość,
Żebyś zamienić
Mógł je w światło
I dać latarniom.

Żeby znowu
Mogła nastać jasność,
Zagubionym statkom
Pokazałaby,że warto.

Patrzę na niebo,
Staram się
Nie mrugać wcale.
Nie chcę przegapić,
Kiedy dasz znać,
Że poszły fale.

Do zobaczenia
Wkrótce albo wcale.

Wybacz,
Że się nie podpisałem.