Kubiszew - Kawa

Nigdy nie byłem skurwielem, zawsze chciałem kompromisu
Tak wkurwiam się na ludzi, nie oceniam życiorysów
Pieprze zakłamanych tchórzy i nagrywam rap poważny
Przecież Wojtek Ci przewinął, świat należy do odważnych
Od zawsze w oczach prawdy chciałem widzieć swoje mustro
Później znów ją widzieć, gdy me oczy ujrzą lustro
Gdy siadam nad kartką, chwytam ucho kubka z kawą
To myśle, że ta prawda jest cholernie ważną sprawą
Człowiek rozsypuje myśli i trudno się pozbierać
W świecie, który człowiek tworzy tu i teraz
Weź mi to przypomnij, na to mogę Ci pozwolić
Gdy potknę się o swoje i złapie się na swoim
Już nie chce tego widzieć, od plastiku chce się rzygać
To jak czysta, brudna prawda, jak inaczej to nazywać
Jaki jestem coraz starszy, coraz chudszy i zgorzkniały
Choć nie jestem kłębkiem świata, świat dla mnie jest za mały


Chce zostawić wszystko, puścić wszystko w okrąg
Nie szukaj tam istot i w życiu iść po drodze
Ja chce zostawić wszystko!
(Chce żyć jak człowiek, nadal trwać, mam już dosyć miasta)


Działam w jej oparciu, światło ulic na mnie zerka
Pozostaje wierny człowiek, jak mój człowiek Szelka
Są tu rzeczy, które mogę dziarać po pijaku
I ludzie, za których oddam zawsze ukłon światu
Może się zmieniłem, Ty nie wpadaj w histerie
Bo może się nie zmieniam, tylko ładuje baterie
Dziś ślepo wystaw rękę, a chwyci ją schiza
Nie jestem pierdolnięty, wole życie trzymać w ryzach
A Ty idź za nimi, pędź za nimi i nie czekaj
Tylko nie kłam, że w tym lustrze nadal widujesz człowieka
Kariera to za mało, władza to za mało dla mnie
Ambicja tego świata mi niczego nie ukradnie
I prawą chwytam staty, w lewą ustawiam wysokość
Dziś dotrzymuje słowa, które dałem kiedyś blokom
Degustacja życia, nie jest dla mnie błahą sprawą
I nadal pale szlugi i popijam je kawą


Chce zostawić wszystko, puścić wszystko w okrąg
Nie szukaj tam istot i w życiu iść po drodze
Ja chce zostawić wszystko!
(Chce żyć jak człowiek, nadal trwać, mam już dosyć miasta)