Lidia Korsakówna - Nie myśleć o tym

Pozwólcie mi dzisiaj nie myśleć już o tym
Co przeszło, minęło, opadło jak mgła
W pokoju jest lampa, abażur w niej złoty
Tu lampa, tam krzesło, tam krzesło, tu ja...

Nie myśleć, o niczym nie myśleć już więcej
Nie myśleć, że przecież twe oczy, twe ręce
Twój uśmiech i smutek, i głos twój, i szept
To wszystko już teraz... nie, nie!

Nie myśleć, nie myśleć, bo myśleć się boję
Że przecież, że przecież już teraz nie moje
I ścieżki twych kroków, i spojrzeń twych ślad
I wszystko, czym żyłam, ten cały mój świat
Nie moje, nie moje, nie myśleć

Tu krzesło, tam obraz na ścianie perłowej
Jesienny pejzażyk wychyla się z ram
Siedziałeś na krześle, uniosłeś swą głowę
"Ten obraz jest smutny" - tak rzekłeś, a ja...

Nie myśleć, o niczym nie myśleć już więcej
Nie myśleć, że przecież twe oczy, twe ręce
Twój uśmiech i smutek, i szept twój, i głos
To wszystko już teraz... nie, nie!

Nie myśleć, nie myśleć, bo myśleć się boję
Że przecież, że przecież już teraz nie moje
I ścieżki twych kroków, i spojrzeń twych ślad
I wszystko, czym żyłam, ten cały mój świat
Nie moje, nie moje, nie myśleć