Loïc Nottet - Révérence

Dziś, kiedy oglądam serial, widzę, że aktorzy nagle się odmłodzili. Chciałbym odnaleźć swoją przeszłość, dzień bez żadnej myśli, wdychać spokój, wykazywać się bezstronnością.

Chcę przeżyć na nowo te letnie wieczory, te pełne absurdów. Brakuje mi pięknych lat, lubię o nich myśleć. Chcę przeżyć te trudne poranki, te dni po zakrapianych imprezach, ponieważ mimo że wspomnienie jest zakorzenione,

Ciężko mi znieść, że moje dzieciństwo pożegnało się. Płaczę za młodość i jej kryzysy egzystencjalne. Oddaj mi pierwszy pocałunek wakacyjnej miłości. Teraz ja daję sobie szansę.

Nie mów mi już fraz w rodzaju „Kiedyś było dużo lepiej”. Uważam to za zbyt zniechęcające, by wierzyć, że przeszłość jest lepsza niż teraźniejszość. Chcę zobaczyć nastolatka i jego rozgoryczenie miłosne w wieku 16 lat, powstrzymać go od opuszczenia dzieciństwa, być bez widocznej sprzeczności.

Chcę przeżyć na nowo te letnie wieczory, te pełne absurdów. Brakuje mi pięknych lat, lubię o nich myśleć. Chcę przeżyć te trudne poranki, te dni po zakrapianych imprezach, ponieważ mimo że wspomnienie jest zakorzenione,

Ciężko mi znieść, że moje dzieciństwo pożegnało się. Płaczę za młodość i jej kryzysy egzystencjalne. Oddaj mi pierwszy pocałunek wakacyjnej miłości. Teraz ja daję sobie szansę.

Ciężko mi znieść, że młodość jest kredytem, który nam dają. Jestem rozczarowany, że nas opuszcza w zamian za mądrość. Nie płaczę za pierwszymi wersami bez śladu cierpienia. Teraz biorę to, co zostało.

Chcę przeżyć te cenne chwile, kiedy wszystko było cudowne, gdy wszystko było tylko grą, mniej ambitną. Chcę przeżyć te niebezpieczne chwile, nie obchodzi mnie, że są bolesne, iść na przód nawet jeśli to niepowodzenie.

Ciężko mi znieść, że moje dzieciństwo pożegnało się. Płaczę za młodość i jej kryzysy egzystencjalne. Oddaj mi pierwszy pocałunek wakacyjnej miłości. Teraz ja daję sobie szansę.

Ciężko mi znieść, że młodość jest kredytem, który nam dają. Jestem rozczarowany, że nas opuszcza w zamian za mądrość. Płaczę za pierwszymi wersami bez śladu cierpienia. Teraz biorę to, co zostało.