lynch. - From the end

Jednakże nadchodzi koniec
I nawet twój przenikliwy uśmiech zniknie

Ubolewam nad jutrem, nie mając pojęcia, gdzie się teraz podzieję
Dalej idę, dalej płaczę, nic się nie zmieniło

Czerwień tego dnia uschła i opadła na grunt
A konsumowany żar wszczyna chód

Krew przelana, by się obronić, ludzie zabijają się nawzajem, by się obronić
Tak dzień po dniu, myślałem, że owe dni nigdy nie dobiegną końca

Od końca, aż po teraz, trzymając cię za dłoń, wpatruję się w ostatnie promienie
Jeśli tylko mógłbym dokonać reinkarnacji, gdyby tylko nastał dzień, gdzie mógłbym cię znów odnaleźć
Złapałbym cię znów za dłoń

Niebieskie niebo pojaśniało wraz z końcem
Jaskrawe światło spaliło ciemność w popiół i zniknęliśmy
Pozostał tu jedynie cień naszych dłoni
Ta wierna modlitwa, bezkres, który nie ma nadejść

Krew przelana, by się obronić, ludzie zabijają się nawzajem, by się obronić
Dalej krzyczę, dalej płaczę, nawet jeśli niczego to nie zmieni

Modlę się o jutro, które już nigdy nie nadejdzie