Marillion - Fugazi

Całkowite szaleństwo

Czas samotności w mojej celi w Blackheath
Gaszę wódką ogień osobistego piekła,
Prowokuję ból serca dla odnowienia licencji
Poety z krwawiącym sercem zamkniętym w kruchej kapsule
Trzymam się kruchej skorupy świadomości
Otulony świętym szalem kaca
Ochrzczony we łzach rzeczywistośći

Tonę w tłumach na linii metra Piccadilly.
Pracusie w wyścigu szczurów prześlizgują się przez wilgotny elektryczny labirynt
Pieszczę dłoń Ofelii szerokim ruchem
Jak doświadczony na morzu albatros
Ona skryta za osłoną Walkmana otoczona aureolą fałszu
Nausznym środkiem antykoncepcyjnym
Do aborcji rzeczowej dyskusji
Odwróciła harpun, którym przebiła moje serce
Zawiesiła się na mej szyi
Uciekając od sztucznych światów Time, Life i Guardiana
Bezpieczny i suchy w moim morzu kłopotów,
Zawsze od dziewiątej do piątej w stosownym krawacie,
Dryfuję bez celu, fotoplastykon, bohater stereo,
Sparaliżowany i zaczarowany
Choć tonący w otaczającej rzeczywistości

Złodziej z Bagdadu skrywa się dzisiaj w Islington,
Modląc się o deportację swojej świętej krowy
To tylko dziedzictwo romansu ze świata zmierzchu,
Posag spokrewnionej nieznanej dziewczyny
Wietnamski kwiat i związek w Dockland,
Kochanka wyzwolenia z zszywek tygodnika,
Ta Magdalena zaciąga dług większy od jej usług
Karmiące dłonie zachodniej obietnicy trzymają ją za gardło

Syn swastyki z 1945 roku, wymachuje wyblakłym sztandarem,
Apostołowie graffiti doskonalą testamenty nienawiści,
Aerozolowe różdżki szepcą
Tam gdzie reflektory podkreślają granice drutu kolczastego,
Taka jest gra w szachy w Brixton.

Rycerz z nadbrzeża zwija swój gazeciany zamek
Z nawyku żebrze o monetę,
On również pójdzie w zapomnienie jak imiona starych żołnierzy
Na wytłuszczonej liście poboru
Pozostawiając zgagę po piątkowej Ostatniej Wieczerzy

Syn obserwuje ojca przeglądającego nekrologi w gazecie
W poszukiwaniu nieobecnych przyjaciół szkolnych
Podczas kiedy jego całe pokolenie,
Próbuje zaakceptować swoją ignorancję,
Kuląc się za zasłonami i zalepionymi taśmą oknami,
Ich dozwolone ludobójstwo wytyczyło drogę do obozu w Belsens,

Puszki Pandory krążą z wdziękiem po niebie pełnym satelitów,
Czekaja na swój czas przycisków, dzień sądu ostatecznego
Radioaktywne perfumy dla idących z prądem, dla nieuleczalnie
Obłąkanych, obłąkanych


Czy zdajesz sobie sprawę? Czy już rozumiesz?
Czy nareszcie rozumiesz?
Że ten świat całkowicie oszalał

Gdzie podziali się prorocy? Gdzie podziali się wizjonerzy?
Gdzie podziali się poeci?
Aby przerwać ten pochód chciwców.