Martyna Jakubowicz - Żegnaj Mi Andzelino

Żegnaj mi Angelino
Klejnoty z korony
Wyłupili bandyci
Przetopią znów dzwony
Na lemiesze przekują
Fanfar ryk
Łopot żagli
Żegnaj mi Angelino
Niebo całe w płomieniach
Czas nagli

Damy wraz z waletami
Znużyły się dworem
Cygan z całym taborem
Defiluje przed strażą
Tu gdzie kiedyś brał joker
Asa sobie za wzór

Żegnaj mi Angelino
Może tam losy ważą
Wśród chmur

Zezowaci piraci
Gdy się zgrzeją na grzędzie
Po kolędzie kwestują
Z karabinkiem skróconym
A sąsiedzi im klaszczą
Wołają „trafione”
Żegnaj mi Angelino
Niebo straszne, wzburzone
Co to będzie?

Nie potrzebny mi wstyd
Nie ma miejsca na gniew
Nie ma czego dowodzić
Kto się zerwie na zew
Na tapczanie śpi mors
Pusty stolik na skarpie
Żegnaj mi Angelino
To nie gęsi tam w niebie
Fruną harpie