Metallica - The Call of Ktulu

Cos świetnego.

Wspaniała piosenka. Mój kolega, też fan metalu, wprowadził mnie w historię Ktulu o którym jest piosenka. Teraz kiedy słcuham utworu, aż przechodzą mnie ciarki. Mimo ostrego brzmienia w piosence jest coś mrocznego i tajemniczego. Wspaniała

Oto utwór trwający prawie 10 minut, złożony z wielu partii gitarowych, długi i złożony. I w dodatku instrumental. Dawniej nie chciałabym czegoś takiego wysłuchać. A teraz - kocham go tak bardzo,ze dzień bez wysłuchania go jest dniem straconym. Cudowna muzyka, nastrojowy klimat, świetna atmosfera niczym z horroru. Kompozytor jest genialny. Cudowny utwór, jeden z moich ulubionych. Wspaniały utwór! Aż brak słów, by go opisać ;)

Przyjemny instrumental,bardzo złożony i ciekawy.Metallica tworzy dobre instrumentale równie dobry jest orion

Wirtuozeria gitary .

Epicki, nastrojowy utwór.
Więceeeeeeej muzykiiiiii.

Swoją drogą, ludzie piszący "co za gówno" nie są fanami Mety. Prawdziwy fan nie nazwałby utworu mistrza gównem. Tyle z mojej strony.

@yankee90210: Tym samym zabiłeś pole do dyskusji na poziomie. Pozdro.

@Ziomaletto: ale przecież ja mam 5 lat

@yankee90210: Powinieneś wyrosnąć z dyskusji na poziomie 5-latka.

@Ziomaletto: sam jesteś gówno -,-

SUPER UTWÓR

Jak dla mnie najlepszy instrumental Metalliki, a nie te gówno zwane Orion.

"The Call of Ktulu" to jeden z najlepszych kawałków instrumentalnych Metalliki. Utwór ma ten sam tytuł, co
opowiadanie Howarda Phillipsa Lovecrafta, a teledysk, utrzymany w konwencji filmu niemego, jest ekranizacją tego opowiadania. "Zew Cthulhu", to powieść grozy, odwołująca się do mitycznych potworów, do otwierania puszki Pandory, przywoływania i prowokowania przedwiecznego zła.
Umierający profesor pozostawia w spadku swemu wnukowi dokumenty tyczące się starodawnego kultu Cthulhu.
Zafrapowany potomek zaczyna bliżej interesować się tym zagadnieniem, zgłębiając jego tajniki. Wkrótce jego
badania zaczynają mieć na niego zgubny wpływ i zamieniają się w obsesję: w snach słyszy tytułowy zew
Cthulhu...
Autor stworzył świat tajemniczy, pełen czającego się wszędzie zła, które odbiera zmysły i spokój ducha. Książki
Lovecrafta opisują pradawne bóstwa tzw. Wielkich Przedwiecznych i ich wyznawców. Jednym z tych bóstw jest
Cthuhlu, który śpi na dnie oceanu i czeka na właściwy moment, aby się przebudzić.

Lovecraft buduje własną hipotezę grożącej światu zagłady, łącząc umiejętnie literaturę grozy z fantastyką.
Konsekwentnie utwierdza czytelnika, że Ziemia była zamieszkana długo przed człowiekiem i to przez złożone
cywilizacje o kosmicznym rodowodzie. Kultury te kultywowały własne religie o mrocznym rytuale, a ich bogowie byli groźni i żądni krwi. Mimo zaawansowania techniki uległy zagładzie, a ich szczątki zniknęły głęboko pod ziemią lub wodą. Poruszone z uśpienia przypadkową ingerencją człowieka próbują na nowo przywrócić swoje istnienie, instrumentalnie i bezwzględnie wykorzystując do tego ludzi.
Parę zdań z internetowych recenzji książki:
"Jest fantastyczna. I tyle, Zew Cthulhu jest najlepszym wymyślonym koszmarem ever.";

"Nakręcić film, po obejrzeniu którego widz będzie się bał zgasić światło w pokoju, nie jest aż tak trudno. Natomiast przekazanie takiego klimatu w prozie to już sztuka. Sztuka, której szczyty osiągnął Lovecraft";

"...co jest w tej prozie? Nie mam pojęcia, może to, że odwołuje się do najgłębszych strachów, nawet nie dziecięcych, a tych tkwiących w podświadomości, które odziedziczyliśmy po naszych prehistorycznych przodkach. Wchodząc w świat Cthulhu ciarki czasem chodziły mi po plecach...".