Mieczysław Fogg - Ja przedwojenny wolę styl

Razi mnie wciąż ten dzisiejszy świat
Puder i róż, tu błyśnie nóż
Tam w świateł mgle trujący lśni kwiat
Wszystko nieszczere i łzy, i śmiech

Miłość na dzień, szał zmysłów i gra
Wszystko jak w śnie
Pędzi gdzieś, mknie
Krótko tak trwa
I znika, jak skra
Śmieje się, drwi i chichoce grzech

Ja przedwojenny wolę styl
Bez burz, cicho spokojnie chcę żyć
Nie pędzić gdzieś na tysiąc mil
I tylko chcę marzyć, czasem śnić

Ja przedwojenny wolę styl
Więc chcę kochać jedną i już
Bez łez, dramatów, wstrząśnień, burz
Czarowne wić wieńce z róż

Ust malowanych zwodniczy czar
Maska, czy twarz
To maquillage
Szczery rumieniec z twarzy już starł
Takie jest hasło dzisiejszych dni

Lub Grety Garbo zamglony wzrok
I nocnych mar
Chory ten czar
Dziwna wężowa postać i wzrok
Nie imponuje to wszystko mi