Miku Hatsune - Uta ni Katachi wa Nai Keredo

Płatki kwiatów barwiące pąsowy czas
lekko wirowały w strugach światła,
a ja miałam się uśmiechać.

W tych jasnych dniach
pozostawiliśmy
zamek z piasku, który rozmyły fale.
Ten sen na pewno się skończy.

Kiedy obudzę się w bielutkim świecie,
nie będę mogła chwycić niczego.
Niebo, na które patrzyłam, jest coraz bliżej.
Co straciłam?

W przezroczystych falach
odbijają się nasze błękitne, odległe sylwetki.
Tamtego dnia poznałam świat
i stał się on moim światłem.

Będę śpiewać,
gdy będziesz płakać, bo podarowałeś mi uśmiech.
Chcę móc wesprzeć cię
chociaż troszkę.

Dokładnie tak jak ty, jak dnia,
którego ja płakałam.

Wszystkie rzeczy, o których tu zapomniałam,
są otrzymanymi od ciebie skarbami.
Jedynie rzeczy nie mające postaci
nie blakną mimo upływu czasu.

Nie ważne ile razy
te przezroczyste fale znikną,
ty i ja pozostawimy tu po sobie zamek z piasku.
A w nim zbierze się światło.

Będę śpiewać,
gdy będziesz płakać, bo podarowałeś mi uśmiech.
Nie jestem osobą, na którą można liczyć,
ale chcę cię chronić.

To światło
pofrunie i przekroczy niebo,
aby dotrzeć daleko stąd, do ciebie.
Chcę, by moja piosenka do ciebie dotarła.

Wszystko, co do ciebie wysyłam,
to rzeczy nie mając postaci.
Chcę stać się gwiazdą
błyszczącą w kątku twojego serca.