Mumin - Promyk słońca budzi dzień

Mumin
Promyk słońca budzi dzień, dzień budzi miasto
A ja znowu wstaje robię sobie na złość
Nie zdążyłem zasnąć nawet
Zaraz wypiję kawę syntetyczną innej nie trawię
Jest już dobrze prawie lecz to tylko złudzenie
Sam stoję w korku a w radiu znowu pierdolenie
Załączam płytę tam Nas featuring (?) pięć minut mija
Docieram na złom i tam witam specyficzny świat
Dla jednych toksyczny dla innych pełen barw
Mam prawie to samo (?)
Z tym, że prawie robi tu różnicę niesłychaną
Ja sam się z tego śmieje no bo trzeba mieć dystans
Żeby łapać każdą szansę jaka przyszła
Niewiadoma misja, wiadomy cel
Święty spokój to jedyne czego chcę


Doktor
Promyk słońca budzi dzień, dzień budzi miasto
Przez te parę wspomnień nie mogłem zasnąć
Jest już między trzecią a czwartą kwartą
Dzwoni smartfon mówi, że czas się ogarnąć
Za oknem jasno zaraz wsiadam w auto
Włączam radio zanim zdążę drzwiami trzasnąć
Czuje Castrol, czuje banknot, czuję miasto
Skurwiel zajechał mi drogę używam klakson
Niby się wkurwiam jednak puszczam mimochodem
Widzę korek, zmieniam trasę, gaz w podłogę
Najgorsze dla mnie jest stawanie doba w dobę
Wyjechałem wcześniej na pewno się wyrobię
Wybrałem biały kitel a nie czarną togę
Dlatego wstaje bo chcę a nie dlatego, że mogę
Wiem, że mi to pomoże może i pomogę tobie nawet
Jesteśmy ludźmi każdy ma wątpliwości zamęt


Mumin
Promyk słońca budzi dzień, dzień budzi miasto
A ja znowu wstaje nim latarnię gasną
Jedno hasło na językach i w głowach
Musisz się dostosować do kanonu zachowań
Zobacz, przecież zawsze wokół może być gorzej
Tak powtarzam sobie gdy poranne wstają zorze
Latać jak orzeł bym chciał ale nie mogę
Musiałbym cofnąć czas i zmienić drogę
Wtedy wzniósł bym się wyżej, dziś widziałbym więcej
Lecz nie miałbym mikrofonu w mojej ręce
Co to byłby za świat ty weź mi powiedz
Czegoś było by brak tu za parawanem powiek
Ja nie chowam się człowiek dzisiaj lecę wysoko
Żeby czuć się spoko i się wyrobić z robotą
Bo to nieuniknione w pogoni monet
Chwilę znikome gdzie liczy się każdy moment


Doktor
Promyk słońca budzi dzień, dzień budzi miasto
Otworzyłeś oczy ona już zdążyła wrzasnąć
W sekundę nienawidzisz kobiet jak Stieg Larsson
Patrzysz czemu nie wygląda jak Scarlett Johansson
Fura to nie Aston, obraz to nie Picasso
Czy byłbyś szczęśliwy bez niej mając to na własność?
Pewnie nie, może tak w sumie de facto
Czemu o tym myślę rozsierdziła mnie zbyt łatwo
Robię swoje, osiągnę co chcę, mam tego jasno iść
Dzwoni Mumin mówi, że studio na siedemnastą
Jestem już w kabinie z wbitą jedną szesnastką
Stóje przed mikrofonem i doceniam życia wartość
Ja i kabina to jak (?)
Myślami wewnątrz siebie wyciszony bardzo
Wychodzę ze studia, pozdro, nic ponad to
Biorę głęboki wdech i zatapiam się w to miasto
I zatapiam się w to miasto,
I zatapiam się w to miasto