Nano - Gallows Bell

Ciemność zamknęła mnie w tym pokoju,
powietrze, którym oddycham nigdy nie było takie zimne
i tracę wszystko co miałam,
więc ukołyszę się sama do snu.

Jej piękny uśmiech był zawsze tylko dla niego.
Każdy kąt jej serca był wypełniony jej miłością do niego. Nawet wtedy, kiedy przyszedłby czas żeby się pożegnać,
to jest to co by powiedziała:

''Nie ma tu nad czym płakać, chcę żebyś to wiedział,
tak długo jak to ty, ten ból mnie nie zrani.
Nie ma czego żałować, zawsze będę na ciebie czekała, moja miłości, oh

Wszystko będzie dobrze, chcę żebyś to wiedział.
Zawsze będę wierzyła w prawdziwość twoich słów,
jedyną nierealną rzeczą było
moje miejsce w twoim sercu.''

Mogła poczuć jego słowa owijające się naokoło jej szyi,
jej ostatni oddech wsiąkł w cisze
i wszystko co razem mieli odpadło.
Tak się zakończyła ich opowieść.

Otoczony przez żelazną barykadę,
spoglądał na światło oczami z ołowiu.
Nawet po tym gdyby cały czas minął,
to jest to co by powiedział:

''Patrzę na te ręce poplamione krwią i
one nigdy nie zwrócą tego co zabrały,
więc nie zawrócę, pewnego dnia znów cie znajdę.
Wiem to, oh

Jeśli tylko łzy potrafiłyby wymazać wszystkie wspomnienia,
wtedy może bym nauczył się zwalczyć te wszystkie obawy.
Nie wahaj się, nie uciekaj
to są rzeczy które boje się wypowiedzieć.''

Gdy stoi w tym blaknącym świetle,
czuje drżące bicie swego serca
i przypomina sobie dźwięk jej ostatnich słów,
wciąż i wciąż:

''Nie ma tu nad czym płakać, chcę żebyś to wiedział, tak długo jak to ty, ten ból mnie nie zrani.
Nie ma czego żałować, zawsze będę na ciebie czekała, moja miłości, moja miłości

Wszystko będzie dobrze, chcę żebyś to wiedział.
Zawsze będę wierzyła w prawdziwość twoich słów.''
Z otwartymi ramionami, spojrzał w niebo.
W końcu znalazłem moją drogę.
Moją drogę (z powrotem) do ciebie.
Moją drogę (z powrotem) do ciebie.