Nobility Stalk - Taedium Vitae

Odarty z reszty wiary i ufności do świata
podchodzę jak poparzony, nie zależy mi by wracać
na moich oczach znika ostatnie refugium
nie mam siły o nie walczyć, mimo włożonego trudu
[nadzieja umiera ostatnia] - pora na minutę ciszy
odszedł ktoś mi bliski, tylko na nią mogłem liczyć
jestem gdzieś, znam to miejsce, ale jestem obcy
nie potrafię stąd wyjść, nie mogę znaleźć drogi
a tam gdzie wiedzie, potrafi złamać
i znowu siedzę sam, czekając na powitanie rana
jedyna okazja, która powraca
to ta nie wykorzystana, tak zwana strata
ich liczę coraz więcej, optymizmu coraz mniej
cynizm jak modlitwa powtarzana w noc i dzień
panta rhei, wpadłem w nurt tej rzeki
zaczynam tonąć, zamykam powieki

ref:
jak tu żyć, jak tu żyć, jak tu żyć, taedium vitae x2

znowu pada, w zwierciadle kałuż obraz świata
wzrok wpatrzony w ziemię, a w ich odbiciu wciąż lot ptaka
głowa za ciężka by znowu patrzeć w chmury
kiedyś były tak blisko, teraz mgła oplata trudy
skrzydła podcięte, ale one wciąż chcą latać
lecz ciężko się oderwać i znów bawić się w Ikara
rany goiły się długo, wiele z nich jest rozdrapane
jak tu żyć, taedium vitae
ale to we mnie jest ta siła, a upadek także uczy
świat trzeba zdobyć, a nie oglądać go w kałuży
żyjemy tylko raz, a więc nauczmy się żyć
odrzućmy strach przed klęską i zacznijmy znowu śnić
bo życie jest za krótkie by być wiecznym pesymistą
ciągle o tym zapominam, moje słowa, mogę wszystko!
uciekam z więzienia, które sam wybudowałem
nadeszły czasy walki, lot nad kukułczym gniazdem!

ref:
jak tu żyć, jak tu żyć, jak tu żyć, taedium vitae
jak tu żyć, jak tu żyć, jak tu żyć, do ostatniego tchu walczę dalej

Panie jeśli jesteś tam, spójrz na mnie marnego tutaj
Bo ja już nie wiem sam, czego chcę, zostać tu czy wyzionąć ducha
Nic się nie dzieje bez przyczyny, a przynajmniej, tak sobie to tłumaczę
Ale czy na pewno, czy ja mam w ogóle rację?
Nigdy się nie poddawałem, bo to nie moja bajka
Ale czy to ma tak być, nieustająca walka?
Prześwity nadziei, to one mnie tu trzymają
Wilki dwa, Obydwa złe i się mną nieustannie karmią