Oczy prawdy - Światło w tunelu

1. On pisał dla niej wersy, ona czuła to na sercu,
Odnaleźli jeden język - poddawali się szaleństwu,
Działali wciąż na przekór, patrzyli sobie w oczy,
Byli źródłem swego leku, jasnym światłem ciemnej nocy.
On miłość w sobie nosił, ona wielką tajemnicę,
Miał dwie swoje miłości - kobietę i muzykę,
Na życie miał pomysł, to nie typ materialisty,
Kochał spędzać z nią czas gdzieś daleko, w ciszy.
Kiedyś razem wyszli przy blasku księżyca,
On patrzył na nią, mówił - jesteś celem mego życia.
Głęboko oddychał, przypominał wszystkie chwile,
Powtarzał że tak trudno się bez niej żyje.
Chwycił ją za ręke, powiedział że czeka,
Że to coś więcej niż ... [uczucie] do człowieka.
Choć dwa razy przegrał - to było niewiarygodne,
Gdy rozmawiali zabierało im znów oddech.
On trzymał ją przy sobie, ona czuła wielkie ciepło,
Patrzył na jej dłonie, nie mógł tego przełknąć,
Że nie jest jego kobietą, może im się poszczęści.
Jak narazie ona tęskni, on nadal pisze wersy...


REFREN:
Światło w tunelu, nieskończona historia.
Nie pytaj czemu. To wiedzą on i ona.
Stworzona dla niego, on stworzony dla niej,
Chcą tego samego lecz nie jest im to dane. 2x


2. Siedzi samotnie w objęciach ciemności,
Myślami daleko za oknem pragnie poczuć jej dotyk.
Ciemna sala, ona leży sama, niema nic,
Przed oczami świat do którego chciałaby iść,
Zobaczyć ich razem chwilą się cieszących,
Te marzenia są martwe, los nie może ich złączyć.
Nie mogą wytrzymać bez siebie dłużej,
Jak biegnącego zatrzymać to zbyt trudne.
Przypięta do łóżka wie że może odejść,
Coraz bardziej smutna, na poduszce słone krople.
Przychodzi do niej, ma resztkę nadzieji,
Chce by zobaczyła słońce, lecz zamyka powieki,
Upuszcza kwiaty, opada na ziemię,
Ostatni raz na nią patrzy, nie wierzy w to jeszcze,
Że całe jego życie zgasło jak świeca,
Zostawiło bliznę, która jest najpiękniejsza...


REFREN:
Światło w tunelu, nieskończona historia.
Nie pytaj czemu. To wiedzą on i ona.
Stworzona dla niego, on stworzony dla niej,
Chcą tego samego lecz nie jest im to dane. 2x