PanPavulon - Nie wszystko stracone

Nie wszystko stracone ziomek,
choć to ostatni dzwonek, by słowo człowiek
zachowało boski pierwiastek w sobie.
Nadzieja we mnie, w Tobie, nadzieja w nas.
Cały czas man, cały czas...

Prorocy- samozwańcy, gdy zagrają ty tańczysz.
Uzdrowiciele świata stworzyli swój teatrzyk.
Jesteś dla nich marionetką, pociągając za sznureczki
stajesz się pracownikiem na budowie ich potęgi.

"Podaj no cegłę, jedziemy z kolejnym piętrem.
Dzisiaj wyżej ja sięgnę, twoim kosztem więcej zdobędę.
Ja nigdy nie uklęknę, do celu po trupach wielu,
przyjacielu maszeruj w kolumnie frajerów.

Ej, wiesz kto jest panem sterów, nie próbuj tu sabotować,
za niesubordynację do misy wpadnie twoja głowa.
Nie będzie tolerancji zupełnie dla tych zachowań,
jeśli chcesz żyć w spokoju musisz się podporządkować.

Tak widzę świat, na który patrzę,
ci na górze chcą nakraść i ślady zatrzeć.
Jah da nam siłę, da miecz i tarczę,
musimy tylko wspólnie podjąć walkę

o godność naszą, spokojną przyszłość,
nie chcę żyć w kraju, gdzie wszyscy hołdują zyskom.
Chcemy wartości, nie tych pieniężnych,
Chcemy pomocy, nie chcemy zemsty.

Nie wszystko stracone ziomek...

Ja mogę i ty możesz zrealizować cele
w kraju, w którym chcą cię widzieć zerem ci co za sterem.
Problem nie tkwi w środkach, problem tkwi w chęci szczerej,
nie w tej co nią brukują piekło, lecz w tej co daje nam nadzieję.

Drzemie w nas moc, która powoduje zmiany,
nie pozwólmy, by potencjał został zmarnowany,
choć każdy z nas jest manipulowany,
zaszczepiają w nas podziały, by człowiek był ogłupiały...