Piotr Fronczewski - Pójdź tu do mnie

Pójdź tu do mnie, dziecko, pójdź,
Ukój moją starczą chuć!

A gdy ją tak ujrzał w refleksach całą,
To już mu wtedy brakowało mało.

A gdy zobaczył to, czego nie trzeba,
To mu się zdało, że to rąbek nieba

A gdy ją ujrzał taką całą w groszkach,
To mu się zrobiło jak po dobrych proszkach

A gdy ją ujrzał tak całkiem bez groszków,
To nie trzeba mu było nawet dobrych proszków.

Pójdź tu do mnie, dziecko, pójdź,
Ukój moją starczą chuć!