Porozumienie - Opowiadanie

Pamiętam gdy pokazał nam ptaki na niebie,
I nagle przestałem podążać za dobrem dla siebie.
Pamiętam opowiadał nam o polnych kwiatach.
I już nie potrzebna była mi złota szata.

Pomyślałem, że wiem wszystko o kwiatach,
Gdy mówił żyj jak one.
Pomyślałem, ze wiem wszystko o ptakach,
Gdy mówił żyj jak one.

Pomyślałem, że wiem wszystko o kwiatach,
I wszystko o mnie.
Tak to piękne, lecz bez niego, nie znaczy nic.

Podam mu dłoń,
On pierwszy wyciąga ją do mnie.
Podam mu dłoń,
niech pociągnie mnie ku sobie.

Podróżujesz, każdy mówi ci, jesteś tak piękna.
I tysiące słów,
Żadnego z nich już nie pamiętasz.
Podróżujesz, każdy mówi ci, jesteś wspaniały.
Ktoś wyciągnął dłoń,
Gdzie jesteś ty, już zapomniałeś.

Zmęczony, zatrzymaj się,
Spróbuj żyć jak kwiat.
Zmęczony, zatrzymaj swój bieg,
Spróbuj żyć jak ptak.
Zmęczony, zatrzymaj się,
Spróbuj żyć jak kwiat.
Gdy z tobą Bóg,
Jeszcze zwyciężysz cały świat.

Podaj mu dłoń,
On pierwszy poda ją tobie.
Podaj mu dłoń,
niech pociągnie cię ku sobie.
Podaj mu dłoń,
On pierwszy poda ją tobie.
Podaj mu dłoń,
niech pociągnie cię ku sobie.