Potop - Nie zadzwonisz

Odchodzi noc, ty nie słyszysz
przez ciemne szkło spokojnej ciszy.
Daleko stąd, po drugiej stronie,
twój senny dom jak statek tonie.

Nie zadzwonisz już, zapomniałaś, wiem,
że jest taki ktoś jak ja.
Nie zadzwonisz już, jesteś tylko snem,
który zbłądził tu, pod dach.

Milczenie -
to wszystko, co umiesz mi ofiarować
za moje słowa, za moje ręce.
Milczenie -
właśnie teraz, kiedy jesteś mi tak potrzebna.

Ale co ty możesz o tym wiedzieć,
ty, która pewnie śpisz,
ty, która nie jesteś już moja?
Nigdy zresztą tak naprawdę
nie potrafiłaś oddać mi siebie.

Nie zadzwonisz już, zapomniałaś, zapomniałaś, wiem,
że, że jest taki ktoś jak ja.
Nie zadzwonisz, nie zadzwonisz już, jesteś tylko snem,
który zbłądził tu, pod dach.

[2x:]
Nie zadzwonisz już, zapomniałaś, wiem,
że jest taki ktoś jak ja.
Nie zadzwonisz już, jesteś tylko snem,
który zbłądził tu, pod dach.