Rafferty - Mausoleum

Wejdź do mojego mauzoleum,
Zaświeć świecę przy drodze do mojej trumny,
Podejdź przez zerdzewiałe żelazne wrota,
Gdzie gołąb leży,
Zmarł bez swojej ukochanej.
Tak dziwne i piękne,
Jak patrzysz na moje kości,
Pomyl tragedię,
Bo przegapiliśmy się o wieki.

Wzięli moje ciuchy i wysłałi do muzeum,
Jestem tylko prochem, i mustachio,
Wzięli moje pistolety, mojego konia i miecze dla historii,
Lecz mile zostawili naszą fotografie,
Ubierasz się tak pięknie,
Na tych klifach, które zabrały twą duszę,
Ale ja sięgam po Cibie, kiedy ty odpływasz w morze,
Bo przegapiliśmy się o wieki.

Twoje piękne usta, pocałował bym znowu,
Więc nie przerażaj się moim szkieletem,
Zabiłbym, aby dotknąć twe gładkie, kościste dłonie,
Lecz nie mogę, bo to wiek mojej ukochanej.
Tak dziwne i piękne,
Jak patrzysz na moje kości,
Zanim zostawisz mnie na morzu,
Odwiedzę twoje kości w następnym wieku.