Rammstein - Klavier

@Kingelynne: Też ją osobiście zaliczam do ulubionych <3

Fortepian w literaturze „grał” różne role (trzeba by głębiej pogrzebać). W tej piosence jest tylko rekwizytem w tle rozgrywającej się na pierwszym planie młodzieńczej miłości, zazdrości, zdrady, przemocy, zbrodni zabójstwa. Na pewno nie jest takim rekwizytem sama muzyka. Być może bezpośrednią inspiracją do napisania tego tekstu był wybitny film fabularny pt. „Fortepian” w reżyserii Jean Campion. Film wszedł na ekrany w 1993 roku, a więc cztery lata po premierze albumu „Sehensucht”. Tym, którzy filmu nie oglądali, nie zdradzam fabuły. Powiem tylko tyle, że można doszukiwać się wielu podobieństw w stanach uczuciowych i zachowaniach głównych bohaterów. W moim tłumaczeniu staram się poprawić bardzo dobre tłumaczenie oficjalne i wlać w nie jeszcze więcej rytmu, taktu.


„Fortepian”

Mówią mi
Otwórz te drzwi
Ciekawość w krzyk się zamienia
Co też one za sobą kryją?

Za drzwiami tymi
Fortepian stoi
Klawisze ma zakurzone
Struny całkiem rozstrojone

Za tymi drzwiami
Przy fortepianie ona siedzi
Ale nie gra już
Och, to było tak dawno temu

To tam przy fortepianie
Jej się przysłuchiwałem
A gdy swą grę zaczęła
Oddech swój wstrzymałem

Wtedy mi powiedziała
Że zawsze będzie ze mną
Ale było nieprawdą
Że tylko dla mnie grała

Jej krwi sobie dolałem
Do ognia mej wściekłości
Drzwi wnet zaryglowałem
Pytano o nią potem

To tam przy fortepianie
Jej się przysłuchiwałem
A gdy swą grę zaczęła
Oddech swój wstrzymałem

Tam przy fortepianie
Tuż obok niej stałem
Ale było pozorem
Że tylko dla mnie grała

Drzwi stoją otworem
Aj, jak oni krzyczą
Błaganie matki słyszę
A ojciec mnie katuje

Od fortepianu ją odwiązują
I nikt mi nie wierzy
Że jestem śmiertelnie chory
Od zmartwienia i fetoru

To tam przy fortepianie
Jej się przysłuchiwałem
A gdy swą grę zaczęła
Oddech swój wstrzymałem

Tam przy fortepianie
Ona mnie słuchała
A gdy ma gra się zaczęła
Ona oddech wstrzymała

Melodycznie trochę kojarzy mi się z Seemann. Obydwa utwory są przecudowne. Każda ballada R+ powiewa taką melancholią.. No brak mi słów. ❤️

Według mnie ta piosenka opowiada historię związku, w którym kobieta bardzo często grywała na pianinie i to tak pięknie, że mężczyźnie wręcz zapierało dech z wrażenia. Pewnego dnia jednak odkrył, że go zdradza i w szale ją zabił (prawdopodobnie zadusił, sądząc po ostatnim wersie), kiedy siedziała przy pianinie (dlatego później trzeba było ją odrywać). Zamknął drzwi od pomieszczenia z jej zwłokami i nigdy już ich nie otwierał, tylko siedział sam w domu i popadał w szaleństwo z żalu i od fetoru gnijącego ciała. Po pewnym czasie zaczął wychodzić do ludzi, którzy wciąż pytali, co się stało z jego ukochaną. Któregoś dnia natknął się na jej rodziców (albo to oni do niego przyszli), a oni poprosili, by otworzył te drzwi. On był już na tyle chory, że spełnił ich prośbę, a wtedy jej rodzice wpadli w rozpacz, bo odkryli, że ich córka nie żyje. Ojciec zaczął go bić, ale ten praktycznie nic nie czuł, wypruty z jakichkolwiek emocji. Wyobrażam sobie, że albo go zatłukł na śmierć, albo został wysłany do psychiatryka, gdzie popełnił samobójstwo.
Ale to tylko moje zdanie, oczywiście każda interpretacja jest dobra ;)

@IchHabKeineLust: czytałam wypowiedź na niemieckim portalu, że chodzi o związek z żoną ;)

Moim zdaniem powinno być raczej "dolałem jej krew do ognia mojej furii (lub wściekłości)". Pasja jest tu za łagodna, nie o to chodzi. Nie chodzi o pasję tworzenia, tylko na złość w związkach.

@IchHabKeineLust: Moja interpretacja opowiada historię pianina z mechanizmem pozytywki (po nakręceniu i/lub wrzuceniu monety grał - popularne kiedyś na Dzikim Zachodzie), które ktoś dostał od swojej ukochanej. Mechanizm odgrywał ich wspólny ulubiony utwór, ale ona go zdradziła i odeszła, a on został sam i zamyka pianino w szafie. Po rozwodzie/rozstaniu okazało się, że ten mechanizm jest wart fortunę i zdrajczyni z rodziną błaga biedaka o jego zwrot z powodów finansowych. On jednak urażony zdradą pierwszej ukochanej odmawia i zostawia ich samym sobie. Potem znalazł sobie inną kobietę z którą miał dzieci. Na starość, gdy już powoli umierał i dopadły go wyrzuty sumienia opowiedział tę historię swoim wnukom, a one otwierają szafę z pianinem.

Ja interpretuję ten utwór jako historię o psychopacie, który przywiązał dziewczynę do pianina, na którym pięknie grała i zamknął ją w tym pokoju. Miał obsesję na punkcie jej i jej gry, bał się, że go zostawi. Jej ciało gniło, a choroby pochodzące od trupa pogłębiały jego stan. Gdy w pewnym momencie drzwi zostały otwarte, jej/jego rodzice byli w szoku.

Ja osobiście wole "amour" ale ta też jest piękna

@Radman: To posłuchaj Ohne Dich.. :)

Jedna z moich ukochanych piosenek. Jest po prostu cudowna.

Piękna, intrygująca...

Piękna ballada

xDDD! nawet piosenka fajna

jedna z piosenek, przy których zaczyna się kręcić łezka w oku, nawet bez znajomości języka ^^