Robert Kasprzycki - Z tej ulicy

Z tej ulicy, gdzie z kulawą nogą pies
nie zagląda, wyszedłem na świat.
Trudno zliczyć dni i noce, które bies
tak poplątał w ciemny węzeł lat.

Tamten dom za rzeką - nieś na sercu jego ślad,
owoc niedaleko od jabłoni spadł
płyń po złote runo - runął czas i runą światy, dziś
jasną struną nowy zabrzmi świt.

Z tego miasta chciałem uciec w inny świat,
lecz wyrastał łuną ciemnych lamp
słów Babilon - ten co z prostych wierszy drwi,
dokąd płyną wszystkie nasze łzy

Tamten dom za rzeką - nieś na sercu jego ślad,
owoc niedaleko od jabłoni spadł.
Płyń po złote runo - runął czas i runą światy, dziś
jasną struną nowy zabrzmi świt.

Długo nie czułem nic, bo przemyślałem życie,
zamiast po prostu żyć patrzyłem wiecznie wstecz.
W pewien grudniowy dzień głos szepnął mi o świcie:
“ważne, by dokąd iść, choć nas prowadzi los ślepy”.

Z tej ulicy, gdzie z kulawą nogą pies
już nie wróci wyszedłem na świat.
A kto ostatni? Biały sztandar w słońcu lśni
lepiej zamknij swej pamięci drzwi.

Tamten dom za rzeką - nieś na sercu jego ślad,
owoc niedaleko od jabłoni spadł.
Płyń po złote runo - runął czas i runą światy, dziś
jasną struną nowy zabrzmi świt.

Nieś mnie wierna rzeko, jesteś tylko ty, dla ciebie trwam
nutą śpiewną łyk nadziei dam.
Tamten dom nad światem - raj dzieciństwa z rudych ścian
wiem, że z babim latem wrócę właśnie tam.

Z tej ulicy, gdzie z kulawą nogą pies
nie zagląda, wyszedłem na świat.
Trudno zliczyć dni i noce, które bies
tak poplątał w ciemny węzeł lat.