Runika - Nawia

Noc, za oknem pada deszcz.
Ciemność, pustka, mrok.
I cisza w blasku świec,
w dal wpatrzony wzrok.

Po tryźnie wioska śpi
snem spokojnym.
Ja wciąż widzę twoją twarz
patrząc w ogień.

Niech twa dusza dotrze dziś
aż do Nawii bram.
Gdy przejdziesz rzeki toń,
będę z tobą.

Niech na skrzydłach płyną w noc
słowa skargi,
żal za wszystkim, co zły los
zabrał dzisiaj nam.

Świt, za oknem wstaje dzień.
Świat spowity mgłą.
W kominie hula wiatr,
krople deszczu drżą.

Ostatni płomień zgasł,
zabrał spokój.
Ja wciąż widzę twoją twarz
wszędzie wokół.

Niech twa dusza dotrze dziś
aż do Nawii bram.
Gdy przejdziesz rzeki toń,
będę z tobą.

Niech na skrzydłach płyną w noc
słowa skargi,
żal za wszystkim, co zły los
zabrał dzisiaj.

Niech te słowa dziś płyną
aż do Nawii wielkich bram,
gdzie Welesa tron.

Niech twa dusza dziś dotrze
aż do Nawii wielkich bram,
gdzie Welesa tron.

Niech twa dusza dotrze dziś
aż do Nawii bram.
Gdy przejdziesz rzeki toń,
będę z tobą.

Niech na skrzydłach płyną w noc
słowa skargi,
żal za wszystkim, co zły los
zabrał dzisiaj nam.