Sadistik - The exception to everything

Piękny i niewinny, odpowiedni i wojowniczy
Są napisane na murach pokoiku w którym mieszkam
Jestem inny, jeśli zignorujesz to, że mnie nie ma
Otwarcie pokazuję uczucia, z ubraną kurtką
W Babilonie(?) wstrzymałbym oddech i dokładnie wysłuchał
Duchów śmierci zatrzymanych oceanem gdy zima zamarzła
Skóra i kości są tym, co moje ciało będzie nosiło
Przetrawiając nadzieję kolejnym 30-pakiem Lexapro*
W nieładzie, wywołanym przez śledzące mnie duchy
Poprzez zdezelowane ścieżki roztrzaskanego szkła i pękniętych arterii
To oceanografia, sposób w jaki krew się gromadzi
Nagle zdaję sobie sprawę z tego co się dzieje, czujny jak w Odysei Homera
I szczerze, nie muszę robić różnicy
Chcę tylko żyć swoim życiem bez opłaty za wstęp
Apatyczna rozkosz w te apatyczne dni
Ponieważ cechuje mnie apatia pomieszana z pasywną agresywnością
Znieczulający grad słów z moich ust dopóki ból nie ustanie
Próbuję odgadnąć czy to krew czy krople deszczu
Miłość albo bezpieczeństwo, przemyśl to dwa razy
A ja w tym czasie wezmę kolejnego [kielicha] i poczekam aż anioły zaczną śpiewać...

Muszę się policzyć ze wszystkimi mymi prywatnymi sprawami
One łamią bariery, koloryzują moje porażki
Między tymi wierszami, zastanawiam się czy warto
I nawet jeśli to nieistotne, elementy się nie zmieniają
Najwyraźniej brak snu i długopis
Są idealną kombinacją na terapię, znowu
Więc gryzmolę na papierze dopóki nie powrócą do mnie
Wszystkie szmery z przeszłości, które są częścią mnie
Kiedy wszystko co muszę zrobić to spojrzeć na swój rodowód
I kiedy duchowe ułatwienie zapełni moją pamięć
Konsekwencje powodują u mnie bolesną utratę energii
Moim przeznaczeniem jest zniewolenie, dopóki moje skrzydła mnie nie uwolnią
Nie ma czasu na żałowanie, idź do przodu i wierz, że będzie lepiej
To wszystko już minęło, będę tak mówił cały czas i nie uwolnię tego co trzymam w sobie
Dedykuję to dedykacji pozostawionej za sobą
Ja, 'zagorzały' psychiczny pacjent na łożu z noży
Miałem zamiar znaleźć osobę która byłaby godna tego, do czego dążę
Szukałem wśród epitafiów tych, które uczynią żywym martwe
Podbudowywałem się widząc wszystkie mijające mnie twarze
Z zakłopotanym wyrazem, otartymi i zmieszanymi oczyma
Pokazali mi jak naprawić złamane skrzydła i nauczyłem się latać
Często uciekam w marzeniach do miejsca na niebie
Gdzie mieszkam, gdzie ciemność przełamuje światło
Nigdy nie przestając się ruszać, żyjąc jak rekin
Spokojny gdy błyskawice owijają niebo
A dług rośnie, serce zapłaciło za to
Miłością, bólem, słońcem, deszczem (pamiętam jak mama mi kłamała)
Życiem, śmiercią, czasem, odpoczynkiem (pamiętam też jak nauczyciel mi kłamał)
To mój oddech (a potem się dziwią, że nie wierzę w społeczeństwo)
Nie mogę znaleźć równowagi, brakuje mi umiejętności
By działać z pokorą i wzmocnić swoją wolę
Zawsze kiedy próbuję być, spełniać się lub czuć z łatwością
Wolałbym być aktorem i grać niż się z tym męczyć
Dopóki bym nie upadł i nie dotknął dna
Smucąc się z liśćmi, modląc się o brak jesieni
Krew zaczyna się wylewać z nadgarstków
Kiedy je przecinam i ściskam ręce
Nazywam to darem, lecz nie żyję dla teraźniejszości
Ponieważ wszystko w końcu staje się przeszłością a ja nie mogę słuchać pytań
Czyż to nie błogosławieństwo kiedy czuję jakbym żył?
I gdy nie muszę być pieprzonym cynikiem przez chwilę?

(Pamiętam że ktoś mnie kiedyś zapytał czy kiedykolwiek myślałem o żalu... odpowiedź brzmi nie. Ponieważ kiedy ta kpina w końcu się skończy chcę być zapamiętany za to kim jestem. Nie za to kim byłem czy kim chciałem być, ponieważ to, co jest tutaj, teraz, jest mną, więc za tym podążaj)

Mimo tego że nigdy nie nazwałem tego** perfekcyjnym
Kiedy umrę, chcę wiedzieć, że było warto
Chcę wiedzieć że dałem z siebie wszystko
Korzystając z każdego moment którym zostałem obdarzony
Każdego życia, każdej śmierci, całego opłakanego czasu
Każdej chwili, każdej osoby, każdej linijki którą przekazałem
Każdej nocy, każdego dnia, czasu i miejsca
Wszystkich pocałunków, każdego życzenia, wszystkich ścieżek labiryntu
Wszystkich ran, wszystkich siniaków, każdej utraconej miłości
Każdego momentu załamania i czasów gdy rosłem
Każdej kropli deszczu, którą te chmury przyniosły
By stać się człowiekiem do którego dążyłem
I jestem wdzięczny, że jestem kim jestem
I za to, że byłem tak gdzie byłem, pełen dumy
A teraz, gdy to już czas by odejść
Wiedz, że nie żałuję żadnej sekundy

To jest wyjątek do wszystkiego
To jest wyjątek do wszystkiego (x6)

*Lexapro - lek na zaburzenia związane z depresją
**Prawdopodobnie chodzi o życie