Sara Bareilles - Cassiopeia

Podejdź bliżej, bo teraz będę opowiadać historię:
Dawno temu, wiele lat przed nami.
Zanim żyliśmy,zanim śniliśmy, zanim w ogóle byliśmy.
Była ona i jej pierwsze uderzenie serca.

Samotna gdzieś w zakątku nocnego nieba.
Zarysował się szkielet jej spirali w świetle wybuchu supernowej.
Zakochała się ona w innym palącym świetle.
Śniła o tym aby ponownie zapłonąć i wtedy powiedziała:

Dzisiaj wieczorem
Chodź, chodź, zderz się ze mną.
Rozbij mnie na kawałki.
Wydaje mi się, że będzie nam jak w niebie.
Chodź, chodź, zderz się ze mną.
Zobaczmy jak to jest płonąć od środka.
Ale wydaje mi się, że będzie nam jak w niebie.
Jak w niebie.
Jak w niebie.

Jaka szkoda...nie ma w pobliżu nawet żadnych gwiezdnych odpadów.
Całe lata świetlne przeżyte w nadziei, że dosięgnie ją blask słońca.
Utknęła pomiędzy morzem gwiazd.
Biedna i samotna Kasjopea.

Wzdycha i płonie z rozpaczy.
Stara się usłyszeć płacz innych gwiazdozbiorów.
Wtedy pojawiła się iskierka od spadającej gwiazdy.
Obydwoje się uśmiechnęli i powiedzieli "Co za dzień aby wybuchnąć"
Stwierdziła na to:

Dzisiaj wieczorem
Chodź, chodź, zderz się ze mną.
Rozbij mnie na kawałki.
Wydaje mi się, że będzie nam jak w niebie.
Chodź, chodź, zderz się ze mną.
Zobaczmy jak to jest płonąć od środka.
Ale wydaje mi się, że będzie nam jak w niebie.
Jak w niebie.
Jak w niebie.

Dawno temu na niebie jeszcze przed nami.
Supernowa stała się gwiezdnym pyłem.