Skuggsjá - Bøn Om Ending, Bøn Om Byrjing

"Modlitwa za koniec, modlitwa za początek"

Oto zakiełkował ostatni kwiat
Jest moc w wypalonej czarno ziemi
Oto wyschło ostatnie źródło
Tylko śmierć pozostała w skale i kamieniu

Synowie ognia z Utgardu występują gniewnie
Ci, co tworzą, niszczyć będą
Łańcuchy kruszą się, śmiech rozbrzmiewa
Jad kapie z wężowej paszczy

Wargowie obszczekują powieszonego boga
Mądrość nie wypali nienawiści
Miłość zduszona w płomieniach z południa
Śmierci gwóźdź czoło skrobie

Co ukryte było, ujawnia się teraz
Wolna myśl i wewnętrzne oko
Tak jak Volva* rzekła, będziemy walczyć i ginąć
A nasze echo będzie wybrzmiewać w czasie

Słuchajcie naszego wilczego wycia
Niesie się ono aż do Utgardu*
I niech pochłonięte będzie słońce całe
I niech pola na nowo obsiane będą

Myśli przegniły
A trzoda zagłodziła się na śmierć
Niech więc łańcuch spadnie,
aby pola rozkwitły na nowo

Zdeptali Boginię (Bożą niewiastę)
Zarzynali bez poczucia głodu
Niech spłonie wszystko
Słuchajcie, jak puszcza oddycha na nowo

Moc przed sercem
Ich sława przed ich honorem
Pustka w pustkę
Narodźmy się na nowo

Na nowo (x4)


* 1) Volva - szamanka, jasnowidzka
* 2) Utgard in. Jötunheim - kraina Olbrzymów