Sodom - Equinox

Jestem tym który jest płomieniem
Ukrytym w świętej arce
Jestem nienazwanym mianem
I niezrodzoną iskrą
Jestem tym który zawsze idzie
Wyznaczając sobie trasę

Najwyższe z tworzących słów
Nikt poza mną nie słyszał kiedykolwiek
Twórcy wieczności
Plektronu pierwotnego peanu

Mój ojciec leży w morzu
Opłakiwał me wody utracone na wieczność
Tam gdzie utracono Moe Replieth
Nic nigdzie i nigdy
Rozbłysnę jak on rozbłysł
Musze iść tak jak on poszedł

Równonoc

Fort dla ciebie i mroczna cela
Dla głębokiej przepaści piekła
Nadchodzi by znów ujrzeć Ziemię
Ujrzyj jeśli możesz łatwo rozhartowanym mózgiem
Strach i ostrożność przebijają duszę
Słuchaj jak wściekła furia wyje

Równonoc

Dla ojca i jego syna
Święte duchy są normą
Mężczyzna, kobieta, kwintesencja
Ludzki byt zawoalowany w kobiecej formie
Chwała i czczenie najwyższemu
Tyś gołębicą ludzkości która wzmacnia

To mój świadek i kobieta
Ośmielą się znowu sprowadzić ciemność
Nie znaleziono świętej arki by w niej pływać
Bezlitosne królestwo deszczu

Me ciało nosi pusta zapinka
Silna jak lew, ostra jak osika
Skóra stada, jestem złotym bogiem
Ciałem twych kości, potokiem dla twej wędki
Ze stalowymi kopytami pędzę po skałach
Od przesilenia uparcie do

Równonocy
Równonocy