Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Sopor Aeternus & The Ensemble of Shadows
Sopor Aeternus & The Ensemble of Shadows - Die Bruderschaft Des Schmerzes
Die Bruderschaft Des Schmerzes
Tekst dodał(a): sadtriiis
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): bartgoth
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): ReiviLord969
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
By a route obscure and lonely, haunted by ill angels only,
where an Eidolon named "Night", on a black throne
reigns upright,
I have reached these lands but newly, from an
ultimate dim Thule.
from a wild weird clime that lieth, sublime,
out of space, out of time.
Bottomless wales and boundless floods, and chasms
and caves, and titan woods, with forms that no
man can discover for the tears that drip all over,
Mountains topling evermore into seas
without a shore
seas that restlessly aspire, surging into
skies of fire.
Lakes that endlessly outspread their lone waters,
lone and dead.
Their still waters, still and chilly with the snows
of the lolling lilly.
By the lakes that thus outspread their lone water,
lone and dead.
Their sad waters, sad and chilly with the snows of the
lolling lilly, by the mountains, near the river
murmuring slowly, murmuring ever -
by the grey woods, by the swamp where the toad
and the newt encamp,
by the dismal tarns and pools where dwell
the Ghouls, by each spot that most unholy,
in each nook most melancholy,
there the traveller meets, aghast, sheeted
memories of the past,
shrouded forms that start and sigh as they pass
the wanderer by, white-robed forms of friends
long given, in agony, to Earth and Heaven.
For the heart whose woes are legion this is peaceful,
soothing region, for the spirit that walks
in shadows this is, oh, this is Eldorado!
Bid the traveller, travelling through it, may not
dare not opening view it
never its mysteries are exposed to the weak
human eye unclosed,
so will its King who hath forbid the uplifting
of the frigid lid, and thus the sad soul
that here passes beholds it but through
darkened glasses.
By a route obscure and lonely, haunted by
ill angels only, where an Eidolon, named
"Night", on a black throne reigns
upright, I have wandered home but newly
from an ultimate dim Thule.
Dreamland...
where an Eidolon named "Night", on a black throne
reigns upright,
I have reached these lands but newly, from an
ultimate dim Thule.
from a wild weird clime that lieth, sublime,
out of space, out of time.
Bottomless wales and boundless floods, and chasms
and caves, and titan woods, with forms that no
man can discover for the tears that drip all over,
Mountains topling evermore into seas
without a shore
seas that restlessly aspire, surging into
skies of fire.
Lakes that endlessly outspread their lone waters,
lone and dead.
Their still waters, still and chilly with the snows
of the lolling lilly.
By the lakes that thus outspread their lone water,
lone and dead.
Their sad waters, sad and chilly with the snows of the
lolling lilly, by the mountains, near the river
murmuring slowly, murmuring ever -
by the grey woods, by the swamp where the toad
and the newt encamp,
by the dismal tarns and pools where dwell
the Ghouls, by each spot that most unholy,
in each nook most melancholy,
there the traveller meets, aghast, sheeted
memories of the past,
shrouded forms that start and sigh as they pass
the wanderer by, white-robed forms of friends
long given, in agony, to Earth and Heaven.
For the heart whose woes are legion this is peaceful,
soothing region, for the spirit that walks
in shadows this is, oh, this is Eldorado!
Bid the traveller, travelling through it, may not
dare not opening view it
never its mysteries are exposed to the weak
human eye unclosed,
so will its King who hath forbid the uplifting
of the frigid lid, and thus the sad soul
that here passes beholds it but through
darkened glasses.
By a route obscure and lonely, haunted by
ill angels only, where an Eidolon, named
"Night", on a black throne reigns
upright, I have wandered home but newly
from an ultimate dim Thule.
Dreamland...
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczeniePoprzez drogi obskurne i osamotnione,
i poprzez, opętane anioły nawiedzone,
tam gdzie, Bóstwo zwie się "Noc",
siedząc na swym czarnym tronie,
swe władanie dzierży w sztorc.
Ledwo wróciłem w nasze światy,
z ciemnej Thule lodowatej,
ze sfer, co w mgłach się promienią,
poza czasem i przestrzenią.
Tam doliny są bezdenne,
i urwiska są kamienne,
tam są głazy fantastyczne,
letargiczne, magnetyczne
i otchłanie i pieczary
i olbrzymich lądów jary.
Kędy niepojęte kształtów mary,
wiekuistych mgieł opary,
niebotyczne dzikie góry
i bezbrzeżne mórz lazury.
Mórz, co dyszą bez wytchnienia,
pod błękitem z krwi płomienia.
Tam jeziora nieskończone,
w martwą wodę skrysztalone,
w martwą wodę lodowatą,
śnieżnych lilii, strojną szatą.
Przez jeziora nieskończone,
w martwą wodę skrysztalone,
w martwą wodę lodowatą,
śnieżnych lilii strojną szatą,
to z tych gór i u tych rzek,
szumią ciągle z wieku w wiek.
U tych borów, u tych błót,
gdzie jaszczurek żyje ród,
u tych mrocznych kałuż brzegu,
w przeraźliwym wiedźm noclegu.
We wszelakiej każdej plamie,
czy w rozpacznej każdej jamie,
gdy tu błądzisz, gdy ci źle,
zapomniane lśni we śnie.
Tu zbłąkane wieczne mary,
w każdy dzień odległy-stary,
ukazują błędne twarze,
gdy wędrowiec, się ukaże.
Wnet te zmory jawią cienie,
w wędrowniku budząc grozy,
nagłe tchnienie.
Legiony nieszczęścia w białych szatach,
bez ciał na obu światach,
i na ziemi, i na niebie,
nikną niczym mgła, wgłąb ciebie,
bowiem sercom bolejącym,
kraj ten światem jest kojącym;
Tym, co tchnienie nieco zbladło,
kraj ten jest – jak Eldorado.
A wędrowiec, co tu boczy,
przez zamknięte widzi oczy,
przed otwartą zaś źrenicą,
świat ten jawi mu się wieczną tajemnicą.
Tak chce Król, co przykazanie swe,
nadaje święte, oddał teraz
powiece niezamkniętej,
a duch, co błądził ziemią tą,
przez zaćmione patrzy szkło.
Przez drogi obskurne i osamotnione,
i te chore anioły nawiedzone,
Bóstwo, zwie się tutaj "Noc",
siedząc na swym czarnym tronie,
dając marom swe władanie,
dzierży władzę swoją w sztorc.
Ledwo wróciłem w nasze światy,
z ciemnej Thule lodowatej,
zwanej, Wybrzeżem Snów...
i poprzez, opętane anioły nawiedzone,
tam gdzie, Bóstwo zwie się "Noc",
siedząc na swym czarnym tronie,
swe władanie dzierży w sztorc.
Ledwo wróciłem w nasze światy,
z ciemnej Thule lodowatej,
ze sfer, co w mgłach się promienią,
poza czasem i przestrzenią.
Tam doliny są bezdenne,
i urwiska są kamienne,
tam są głazy fantastyczne,
letargiczne, magnetyczne
i otchłanie i pieczary
i olbrzymich lądów jary.
Kędy niepojęte kształtów mary,
wiekuistych mgieł opary,
niebotyczne dzikie góry
i bezbrzeżne mórz lazury.
Mórz, co dyszą bez wytchnienia,
pod błękitem z krwi płomienia.
Tam jeziora nieskończone,
w martwą wodę skrysztalone,
w martwą wodę lodowatą,
śnieżnych lilii, strojną szatą.
Przez jeziora nieskończone,
w martwą wodę skrysztalone,
w martwą wodę lodowatą,
śnieżnych lilii strojną szatą,
to z tych gór i u tych rzek,
szumią ciągle z wieku w wiek.
U tych borów, u tych błót,
gdzie jaszczurek żyje ród,
u tych mrocznych kałuż brzegu,
w przeraźliwym wiedźm noclegu.
We wszelakiej każdej plamie,
czy w rozpacznej każdej jamie,
gdy tu błądzisz, gdy ci źle,
zapomniane lśni we śnie.
Tu zbłąkane wieczne mary,
w każdy dzień odległy-stary,
ukazują błędne twarze,
gdy wędrowiec, się ukaże.
Wnet te zmory jawią cienie,
w wędrowniku budząc grozy,
nagłe tchnienie.
Legiony nieszczęścia w białych szatach,
bez ciał na obu światach,
i na ziemi, i na niebie,
nikną niczym mgła, wgłąb ciebie,
bowiem sercom bolejącym,
kraj ten światem jest kojącym;
Tym, co tchnienie nieco zbladło,
kraj ten jest – jak Eldorado.
A wędrowiec, co tu boczy,
przez zamknięte widzi oczy,
przed otwartą zaś źrenicą,
świat ten jawi mu się wieczną tajemnicą.
Tak chce Król, co przykazanie swe,
nadaje święte, oddał teraz
powiece niezamkniętej,
a duch, co błądził ziemią tą,
przez zaćmione patrzy szkło.
Przez drogi obskurne i osamotnione,
i te chore anioły nawiedzone,
Bóstwo, zwie się tutaj "Noc",
siedząc na swym czarnym tronie,
dając marom swe władanie,
dzierży władzę swoją w sztorc.
Ledwo wróciłem w nasze światy,
z ciemnej Thule lodowatej,
zwanej, Wybrzeżem Snów...
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):