Stanisława Celińska - Niedobra miłość

To była miłość jak w romansie,
lekki, przelotny dotyk rąk.
Świat zawirował w dziwnym transie,
zgodziłaś się i to był błąd.
To była miłość jak na filmie,
wpatrzony w ciebie cały drżał.
Bukiecik fiołków tak niewinnych
nieśmiało tylko tobie dał.

Takie uczucie, że wiesz, jest jak przelotny szkwał,
nareszcie razem, lecz gdzie ten obiecany raj?
Takie uczucie, czy wiesz, to tylko zmysłów gra,
rozkwita nocą, a w dzień - samotne serca dwa...

To było życie takie sobie,
zmęczenie, pogoń, ciągły stres.
Oddalaliście się od siebie,
ale mówiłaś: "dobrze jest".
To było życie jak to życie,
on też czasami dobrze chciał.
Szarzyznę topił w częstym piciu,
a potem już na umór chlał.

Niedobra miłość, psiakrew, jest jak bolący ząb,
nocą bełkocze: "przytul mnie" i znów popełniasz błąd.
Niedobra miłość, jak ta, po nocach szlaja się
naburmuszona i zła, jak trudno sprostać jej...

To była miłość jak w romansie,
to było życie jak zły sen.
Mijały lata na seansie,
który nie kończy happy end.
To była twoja smutna miłość
i ten znajomy, niemy strach.
Odpowiedz sama - warto było?
Lecz jak z tym zerwać, jak, no jak?

Niedobra miłość, psiakrew, jest jak bolący ząb,
ale go znosisz, choć wiesz, że znów popełniasz błąd.
Niedobra miłość, psiakrew, i te wspomnienia, i on,
ale samotność jest zbyt ciężka dla twych rąk...