Stworz - Łzy Europy

Cieniem się kładzie Na Europie
odwieczne myśli zamrocze
Gdy Słońce nieblaskiem przeszywa twarze
Zaćmienie jest mędrcęm...!

Czego nie rozkaże -
Zakrywa oczy i usta prorocze
Depcząca słuszność szkarada rozbestwiona

Na rozkazy głupców plugawe ziarno sieje
Buduje mury zhańbione i za kłamstwem gna

W otchłani wspakultury przyszłość tonie

Wyrwano lasom odwiecznne korzenie
Zabrano im oddech i prawdziwe wierzenie

Zapanowała martwa matka rozjaśniona
Wszechmiłość, cierpiętnictwo
Europa jest skończona!

Dziś ja podniosę sztandar Białorła ku chwale
Coś z pustki serca narodu powstanie
A zaraza nie zniszczy już niczego więcej
Słońce zaświeci tutaj raz jeszcze

Kiedyś Z krwawiących mórz powstaną Dumni
Przekuta w wolność będzie stal
Kiedyś świt nadejdzie jasny i wielki...
Niosąc Lechitów i Sławian posłanie w dal