Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Swallow the Sun
Swallow the Sun - The Gathering Of Black Moths
The Gathering Of Black Moths
Tekst dodał(a): Hitmanov
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Katarsis
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Greg2103
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Hell is here, where the storms are drawing near
We are black moths, separated from the core
Chased away into the night, to the farthest shore
Where storms rip our wings apart
We circle around the flame
Holding on to the light of hell that glows for us
In our name, of pain and betrayal
This is our home, on the farthest shore, where the bells toll fear
We are the black moths circling around the flame
The distant lighthouse in the raging storm
The glow of the safe harbour we will never reach
Like a compass without the North, we are lost
Ever changing course from home, forever lost
For our sins we are cursed to stay here
Far all the wings we left behind, burned and broken
Now the ones to hold the blackest ones
On our backs they keep us alive in this world of the dead
But not to be remembered, only in all evil
We are the black moths circling around the flame
For a thousand years of suffering, a price from the life we left behind
Thrown into the loneliness of this last shore
From the life of all promises, into the abyss of souls parted
We are the black moths, separated from the core
Chased away into the night, to the farthest shore
Where storms rip our wings apart
And the calm is only to remind us of our black hearts
The one that beats no more, won't hurt anyone, evermore
Now I'm finally home where I belong
Flying into the flame of hell every night, just before the sunrise
To burn to ashes
Just to form again for a new night of suffering
To remain what I was
The evil, again and again and again and again
We are black moths, separated from the core
Chased away into the night, to the farthest shore
Where storms rip our wings apart
We circle around the flame
Holding on to the light of hell that glows for us
In our name, of pain and betrayal
This is our home, on the farthest shore, where the bells toll fear
We are the black moths circling around the flame
The distant lighthouse in the raging storm
The glow of the safe harbour we will never reach
Like a compass without the North, we are lost
Ever changing course from home, forever lost
For our sins we are cursed to stay here
Far all the wings we left behind, burned and broken
Now the ones to hold the blackest ones
On our backs they keep us alive in this world of the dead
But not to be remembered, only in all evil
We are the black moths circling around the flame
For a thousand years of suffering, a price from the life we left behind
Thrown into the loneliness of this last shore
From the life of all promises, into the abyss of souls parted
We are the black moths, separated from the core
Chased away into the night, to the farthest shore
Where storms rip our wings apart
And the calm is only to remind us of our black hearts
The one that beats no more, won't hurt anyone, evermore
Now I'm finally home where I belong
Flying into the flame of hell every night, just before the sunrise
To burn to ashes
Just to form again for a new night of suffering
To remain what I was
The evil, again and again and again and again
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczeniePiekło jest tutaj, gdzie burze zbliżają się do siebie
Jesteśmy czarnymi ćmami, odizolowanymi od wnętrza
Wygnanymi w noc, na najdalszy brzeg
Gdzie burze zerwały nasze skrzydła
Krążymy dookoła płomienia
Trzymając się światła piekła, które płonie dla nas
W naszym imieniu, bólu i zdrady
To jest nasz dom, na najdalszym brzegu, gdzie dzwony wybijają strach
Jesteśmy czarnymi ćmami krążącymi dookoła płomienia
Odległą latarnią morską w szalejącej burzy
Łuną bezpiecznego portu, którego nigdy nie dosięgniemy
Jak kompas bez północy, jesteśmy zagubieni
Zawsze zmieniając kurs z domu, na zawsze zagubieni
Za nasze grzechy jesteśmy przeklęci by pozostać tu
Dla wszystkich skrzydeł, które zostawiliśmy za sobą, spalone i złamane
Teraz są tymi, którzy trzymają najgorszych
Na naszych oparciach utrzymują nas przy życiu w tym świecie umarłych
Ale nie po to, byśmy zostali zapamiętani, tylko byśmy byli we wszystkim złym
Jesteśmy czarnymi ćmami krążącymi dookoła płomienia
Przez tysiąc lat cierpienia, to cena za życie, które pozostawiliśmy za sobą
Wrzuceni w samotność tego ostatniego brzegu
Z życia wszystkich obietnic, w otchłań podzielonych dusz
Jesteśmy czarnymi ćmami, odizolowanymi od wnętrza
Wygnanymi w noc, na najdalszy brzeg
Gdzie burze zerwały nasze skrzydła
A spokój jest tylko by przypomnieć nam o naszych czarnych sercach
Gdy jedno przestaje bić, nie zrani już nikogo, nigdy więcej
Teraz jestem nareszcie w domu, do którego należę
Wlatując w płomień piekielny każdej nocy, tuż przed wschodem słońca
By spłonąć na popiół
Tylko po to, by ukształtować się ponownie dla nowej nocy cierpienia
By przypomnieć czym byłem
Złem, znowu i znowu i znowu i znowu
Jesteśmy czarnymi ćmami, odizolowanymi od wnętrza
Wygnanymi w noc, na najdalszy brzeg
Gdzie burze zerwały nasze skrzydła
Krążymy dookoła płomienia
Trzymając się światła piekła, które płonie dla nas
W naszym imieniu, bólu i zdrady
To jest nasz dom, na najdalszym brzegu, gdzie dzwony wybijają strach
Jesteśmy czarnymi ćmami krążącymi dookoła płomienia
Odległą latarnią morską w szalejącej burzy
Łuną bezpiecznego portu, którego nigdy nie dosięgniemy
Jak kompas bez północy, jesteśmy zagubieni
Zawsze zmieniając kurs z domu, na zawsze zagubieni
Za nasze grzechy jesteśmy przeklęci by pozostać tu
Dla wszystkich skrzydeł, które zostawiliśmy za sobą, spalone i złamane
Teraz są tymi, którzy trzymają najgorszych
Na naszych oparciach utrzymują nas przy życiu w tym świecie umarłych
Ale nie po to, byśmy zostali zapamiętani, tylko byśmy byli we wszystkim złym
Jesteśmy czarnymi ćmami krążącymi dookoła płomienia
Przez tysiąc lat cierpienia, to cena za życie, które pozostawiliśmy za sobą
Wrzuceni w samotność tego ostatniego brzegu
Z życia wszystkich obietnic, w otchłań podzielonych dusz
Jesteśmy czarnymi ćmami, odizolowanymi od wnętrza
Wygnanymi w noc, na najdalszy brzeg
Gdzie burze zerwały nasze skrzydła
A spokój jest tylko by przypomnieć nam o naszych czarnych sercach
Gdy jedno przestaje bić, nie zrani już nikogo, nigdy więcej
Teraz jestem nareszcie w domu, do którego należę
Wlatując w płomień piekielny każdej nocy, tuż przed wschodem słońca
By spłonąć na popiół
Tylko po to, by ukształtować się ponownie dla nowej nocy cierpienia
By przypomnieć czym byłem
Złem, znowu i znowu i znowu i znowu
Historia edycji tłumaczenia
| Płyty: |
Songs From The North III Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):