Szymon Zychowicz - Wiosenny walc paryski

Gdy idę sam, a wokół mnie latarnie,
w paryską noc, jak kloszard wbijam się.
A popatrz pan - obrazy i kawiarnie.
Dobry wieczór panu, panie Lautrec.
Czy widzisz, pan, tych panów i te panie?
Czy talent twój ma jeszcze ten błysk?
Bo idę sam, a wokół mnie latarnie.
Namalowałbyś, pan, coś? Namalowałbyś...

Bo Paryż wiosną pachnie radosną.
W paryskich alejkach kasztany rosną.
Paryski błękit, gołębie na rynku i ja.
I ja w paryskich kawiarniach wino ogarniam,
jak pan, panie malarz, jak ty zagarniam,
ten świat co kochałeś, w którym tak grałeś jak ja.

Nie mówisz nic, choć gasną już latarnie.
Nad miastem świt, a ja i tak, jak gdybyś był,
jak gdyby te latarnie. Jak gdybyś był i tak.

Bo Paryż wiosną pachnie radosną.
W paryskich alejkach kasztany rosną.
Paryski błękit, jedwabne sukienki i ja.
I ja w paryskich kawiarniach wino ogarniam,
jak pan, panie malarz, jak ty zagarniam
ten świat co kochałeś, w którym tak grałeś jak ja.