Tatsuya Kitani - Scar

Błękitne niebo jest beznadziejnie czyste
Na skraju wytrzymałości czuję rosnącą we mnie frustrację
Wyśmiewając nasze tchórzostwo
Niezliczone oczy wpatrują się w nas

Dusza ma łamie się raz po raz
Mogę tylko trzymać jej fragmenty
Aż do dnia gdy wszystko obróci się w popiół

Cały smutek, który przełknąłem
Ukształtował mnie, napełnił kolorami,
Tak właśnie tu dotarłem, czyż nie?
Niczym oddechy, gromadzą się jedna po drugiej
Niezliczone blizny na mych dłoniach
Nie chcące już znikać
To mój dowód, znak, że
Stawiłem czoła swoim lękom
I znów ruszyłem naprzód

Błękitne niebo jest beznadziejnie czyste
Niczym pogłębiające się cienie, odczuwam pustkę
Jak rana nie dająca się zagoić
Poddaję się i cofam rękę

W kółko odczuwam żal
A jednak
To ulotne światło wciąż mnie oślepia

I choć cała nadzieja odbijająca się w tych oczach
Pewnego dnia rozpadnie się
Choćby wszystko uległo zmianie
Jakby chcą zagłuszyć zniekształcone szepty rozczarowania
W głębi mej duszy ktoś krzyknął, że
Otrzymane jutro nie ma żadnego znaczenia

Mógłbym się zatrzymać, usiąść i poczekać, aż wszystko dobiegnie końca
Nie potrzebowałbym żadnych żalów ani rozczarowań
Tęsknię za Twoim pięknem
Gdy przeciwstawiasz się ciemności, wybierając jutro

Nieważne jak wiele popełnię błędów, nieważny żal, strach przed jutrem, ani noszone przeze mnie blizny
Nikomu ich nie oddam
Ponieważ to ból tylko dla mnie

Cały smutek, który przełknąłem
Ukształtował mnie, napełnił kolorami,
Tak właśnie tu dotarłem, czyż nie?
Niczym oddechy, gromadzą się jedna po drugiej
Niezliczone blizny na mych dłoniach
Nie chcące już znikać
To mój dowód, znak, że
Stawiłem czoła swoim lękom
I znów ruszyłem naprzód