Taylor Swift - Lover [Prologue]

Kiedy znalazłam stare pamiętniki z mojego dzieciństwa oraz lat nastoletnich, były one pokryte kurzem. Nie mówię tego tylko w poetycznym znaczeniu, były naprawdę zakurzone z rysunkami ubrań z pierwszego dnia szkoły i inspirującymi cytatami, które miałam w zwyczaju powtarzać w kółko, kiedy przechodziłam przez chwile zwątpienia. Ćwiczyłam swój podpis, a kostki do gry na gitarze przyklejałam taśmą do stron. We wpisach marzyłam na papierze i dumałam o tym, kogo bym mogła poprosić do tańca, albo jak zestresowana byłam, śpiewając hymn narodowy podczas lokalnej gry w baseball. Często i drastycznie zmieniałam swoje opinie na temat miłości, przyjaciół, pewności siebie i zaufania. Dawałam upust, opisywałam wspomnienia szczegółowo, notowałam nowe pomysły na piosenki i pytałam, czemu miałabym kiedykolwiek starać się zrobić karierę, jeśli mam tak małą szansę, że to się uda osiągnąć.

Ale co zszokowało mnie najbardziej, było to jak często pisałam o rzeczach, które kocham. Pisanie nowych piosenek, jeżdżenie samochodem z moją mamą, fioletowo różowe niebo nad boiskiem piłki nożnej, idąc do domu, ten jeden wieczór w szkole średniej, kiedy żadne z moich przyjaciół nie kłóciło się, olśniewający wisiorek z opalem, na który nie mogłam sobie pozwolić, który lśnił ze szkatułki w witrynie sklepu jubilerskiego. Pisałam o drobnych szczegółach z mojego życia w tych pamiętnikach z ubiegłych lat z takim... zdziwieniem. Zaintrygowaniem. Miłością. Zauważałam rzeczy i decydowałam, że były romantyczne, i naprawdę takie były.

W życiu, dorastamy i spotykamy niuansową złożoność tego jak staramy się rozgryźć kim być, jak się zachowywać albo jak być szczęśliwym. Jak niewidzialny dym w pokoju, zastanawiamy się, jaki rodzaj lęków popycha cię naprzód i jaki rodzaj rujnuje twoje możliwości by znaleźć przyjemność w twoim życiu. Stale kwestionujemy nasze wybory, nasze otoczenie i biczujemy siebie samych za nasze błędy. Przez cały czas pragniemy romansu. Pragniemy tych wyjątkowych, uroczych momentów, kiedy to wszystko trafia na miejsce. Ponad wszystko inne, naprawdę, naprawdę chcemy by nasze życia były wypełnione miłością.

Zdecydowałam, że w tym życiu chcę być definiowana, przez rzeczy, które kocham - nie przez rzeczy, których nienawidzę, których się boję albo przez rzeczy, które nawiedzają mnie w środku nocy. Te rzeczy mogą być kłopotami, z którymi się zmagam, ale nie są moją tożsamością. Życzę tego samego dla ciebie. Pozwól swoim problemom stać się niesłyszalnym hałasem w tle za głośnymi, duchowymi głosami tych, którzy cię kochają i doceniają. Podgłośnij te głosy razem w swojej głowie. Pozwól zauważyć sobie rzeczy w swoim życiu, które są miłe, i które sprawiają, że czujesz się bezpiecznie i może nawet pozwól się im zaskoczyć. Może spisz swoje uczucia i zreflektuj się nad nimi lata później, tylko po to by nauczyć się, że wszystkie drogi i udręki, które myślałeś, że mogą cię zabić... nie mogły. Mam nadzieję, że któregoś dnia zapomnisz, że ból w ogóle istniał. Mam nadzieję, że jeśli w twoim życiu jest ktoś kogo kochasz, to jest to osoba, która na ciebie zasługuje. Jeśli tak jest, mam nadzieję, że dbasz o nią.

Ten album jest miłosnym listem do miłości w jej własnej postaci - wszystkich urzekających, czarujących, szalonych, niszczycielskich, czerwonych, niebieskich, szarych, złotych aspektów (o to dlaczego jest tak wiele piosenek).
Na cześć gorączkowych marzeń, złych chłopców, wyznań miłości w pijane wieczory, świątecznych światełek wiszących wciąż w styczniu, blizn od gitarowych strun na moich dłoniach, fałszywych Bogów i ślepej wiary, wspomnień ze skakania do zimnego zewnętrznego basenu, skrzypnięć w panelach podłogowych i ultrafioletowego porannego światła, w końcu znalezienia przyjaciela i rozsuwania zasłon by zobaczyć najczystsze, najjaśniejsze światło dzienne po najciemniejszej nocy.

Jesteśmy tym co kochamy.
To jest Lover.