The Airborne Toxic Event - Sometime Around Midnight

I się zaczyna
około północy
albo co najmniej wtedy,
gdy zastracasz się
na minutę lub dwie.

Jak stoisz
pod barowymi światłami
i zespół gra jakąś piosenkę
o zapominaniu się na chwilę
i ta melancholijna melodia nastrajanego pianina
to jej uśmiech.
I ta jej biała sukienka, którą ma na sobie,
nie widziałeś jej
przez chwilę.

Ale wiesz,
że ona obserwuje.
Śmieje się, zmienia,
trzyma swój tonik, jakby to była zagadka.
Pokój nagle wiruje.
Ona podchodzi i pyta jak się masz,
tak, że możesz poczuć zapach jej perfum,
możesz zobaczyć ją nagą leżącą w twych ramionach.

I tak zmieniają się
twoje emocje
i wszystkie te wspomnienia pędzą,
jak dzikie fale w twoim umyśle,
okrucieństwa twych ciał,
jak dwa splecione ze sobą idealne koła
i czujesz się beznadziejny i bezdomny,
i zagubiony we mgle
z wina.

I ona odchodzi
z kimś, kogo nie znasz,
ale upewnia się, że ją widziałeś,
spogląda dokładnie na ciebie.
Kiedy wychodzi przez drzwi,
twoja krew się gotuje,
twój żołądek się skręca
i kiedy twoi znajomi mówią, co się stało,
wyglądasz jakbyś zobaczył ducha.

I spacerujesz
pod światłami ulicy
i jesteś zbyt pijany, żeby zauważyć,
że wszyscy się na ciebie gapią
i tak cię to obchodzi, jak wyglądasz,
świat się wali
dookoła ciebie.

Poprostu musisz ją zobaczyć.
Poprostu musisz ją zobaczyć.
Poprostu musisz ją zobaczyć.
Poprostu musisz ją zobaczyć.
Poprostu musisz ją zobaczyć.

I wiesz, że ona cię złamie
na pół.