Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
The Black Dahlia Murder
Popularne teksty
17. RY X - Tell me
The Black Dahlia Murder - Every Rope a Noose
Every Rope a Noose
Tekst dodał(a): 4GM
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Xyzzy
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Avarothus
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Every Rope a Noose
Every rope a noose,
and each knives blade a truth.
Each day greyer than before,
unwelcome life, long in the tooth.
Colors marred and queer,
ambitions disappear.
The walls of shame,
are closing in.
You’re fading fast,
you just can’t breathe anymore.
Can you feel,
your skin yet turning cold?
The Rigor Mortis is stiffening.
It’s a dead life,
in this cold dead world.
So sink those rotten teeth right in,
let the disease within unfurl.
Wrapped in silence bittersweet.
A trigger pull,
salvation complete.
Each stifled morn’ the last,
coin to Ferryman passed.
A tasteless tongue wags from your mouth.
By plight of life, crushed in its grasp.
Eyes of blind blink not,
brought forth on earth to rot.
Irreparably they’ve damaged you,
an empty shell.
You just can’t be anymore!
No one can hear,
your death knell ringing cold.
Embrace your own insignificance!
Pale skin feels paper thin!
Weathered by erosive days,
raped of all of its innocence.
Unending waves of self-disdain,
tormented an existence in vain.
That weight which bends our spines,
inherit ancient strife.
Struggling to stay alive,
as we anxiously deflate.
Sheer madness fills our veins!
Hell beckons with flickering flames,
from ‘neath a headstone with no name.
All that’s left to be is dead and free.
Dead and free from this pain.
Dead and cold,
frozen stiff.
Every rope a noose,
and each knives blade a truth.
Each day greyer than before,
unwelcome life, long in the tooth.
Colors marred and queer,
ambitions disappear.
The walls of shame,
are closing in.
You’re fading fast,
you just can’t breathe anymore.
Can you feel,
your skin yet turning cold?
The Rigor Mortis is stiffening.
It’s a dead life,
in this cold dead world.
So sink those rotten teeth right in,
let the disease within unfurl.
Wrapped in silence bittersweet.
A trigger pull,
salvation complete.
Each stifled morn’ the last,
coin to Ferryman passed.
A tasteless tongue wags from your mouth.
By plight of life, crushed in its grasp.
Eyes of blind blink not,
brought forth on earth to rot.
Irreparably they’ve damaged you,
an empty shell.
You just can’t be anymore!
No one can hear,
your death knell ringing cold.
Embrace your own insignificance!
Pale skin feels paper thin!
Weathered by erosive days,
raped of all of its innocence.
Unending waves of self-disdain,
tormented an existence in vain.
That weight which bends our spines,
inherit ancient strife.
Struggling to stay alive,
as we anxiously deflate.
Sheer madness fills our veins!
Hell beckons with flickering flames,
from ‘neath a headstone with no name.
All that’s left to be is dead and free.
Dead and free from this pain.
Dead and cold,
frozen stiff.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieKażdy sznur — stryczkiem
a każde ostrze noża — prawdą
Każdy dzień bardziej szary od poprzedniego
niechciane, postarzałe życie
Kolory złamane i dziwaczne,
ambicje rozwiewają się.
Ściany wstydu
zbliżają się
Zanikasz szybko
po prostu nie możesz już oddychać
Czy czujesz
jak twoja skóra już chłodnieje?
Sztywnieje od stężenia pośmiertnego
To martwe życie
w tym całkiem martwym świecie
Więc wbij w nie swe zepsute zęby
pozwól rozwinąć się wewnętrznej chorobie.
Owinięty w gorzkosłodką ciszę
naciskam spust —
zbawienie dokonane.
Każdy stłamszony poranek ostatnim,
monetą wciśniętą Charonowi.
Język bez czucia kołysze się w ustach
zmiażdżony w uścisku niedoli.
Oczy ślepych nie mrugają
wydane na świat, by zgnić.
Uszkodzili cię nieodwracalnie,
jesteś pustą skorupą.
Po prostu nie możesz już istnieć!
Nikt nie słyszy
zamierającego dzwonu ogłaszającego twoją śmierć
Pogódź się z tym, że nic nie znaczysz!
Blada skóra w dotyku jak papier!
Zwietrzała od erozji dni,
ograbiona z całej niewinności.
Niekończące się fale samopogardy
dręczą bezcelową egzystencję.
Ta masa gnąca nasze kręgosłupy
odziedziczony pradawny konflikt.
Walczymy, by pozostać przy życiu,
kurcząc się od obaw.
Czyste szaleństwo wypełnia nasze żyły!
Piekło przywołuje migoczącym płomieniem
spod nagrobka bez imienia.
A wszystko, co pozostało, to być martwym i wolnym.
Martwym i wolnym od bólu.
Martwy i zimny,
zamarznięty na kość.
a każde ostrze noża — prawdą
Każdy dzień bardziej szary od poprzedniego
niechciane, postarzałe życie
Kolory złamane i dziwaczne,
ambicje rozwiewają się.
Ściany wstydu
zbliżają się
Zanikasz szybko
po prostu nie możesz już oddychać
Czy czujesz
jak twoja skóra już chłodnieje?
Sztywnieje od stężenia pośmiertnego
To martwe życie
w tym całkiem martwym świecie
Więc wbij w nie swe zepsute zęby
pozwól rozwinąć się wewnętrznej chorobie.
Owinięty w gorzkosłodką ciszę
naciskam spust —
zbawienie dokonane.
Każdy stłamszony poranek ostatnim,
monetą wciśniętą Charonowi.
Język bez czucia kołysze się w ustach
zmiażdżony w uścisku niedoli.
Oczy ślepych nie mrugają
wydane na świat, by zgnić.
Uszkodzili cię nieodwracalnie,
jesteś pustą skorupą.
Po prostu nie możesz już istnieć!
Nikt nie słyszy
zamierającego dzwonu ogłaszającego twoją śmierć
Pogódź się z tym, że nic nie znaczysz!
Blada skóra w dotyku jak papier!
Zwietrzała od erozji dni,
ograbiona z całej niewinności.
Niekończące się fale samopogardy
dręczą bezcelową egzystencję.
Ta masa gnąca nasze kręgosłupy
odziedziczony pradawny konflikt.
Walczymy, by pozostać przy życiu,
kurcząc się od obaw.
Czyste szaleństwo wypełnia nasze żyły!
Piekło przywołuje migoczącym płomieniem
spod nagrobka bez imienia.
A wszystko, co pozostało, to być martwym i wolnym.
Martwym i wolnym od bólu.
Martwy i zimny,
zamarznięty na kość.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):