The cribs - Advice From A Roving Artist

~Rada wędrownego artysty~

Nie mogę pójść teraz do domu, i taka jest prawda.
Julie Burchill sączy szampana na moim dachu.
Frontowe drzwi osiągnęły swój limit, przynajmniej dla mnie.
Widzisz, to tutaj, to tutaj, to jest moja historia.

Przespałem się w mieszkaniu nieznajomego, we wszystkich swoich ciuchach.
Z samego rana złapałem busa do miasta, by poczuć się bezpieczniej i bliżej domu.
Minąłem znak na drzwiach, a nawet kilka,
mówiących: witaj w trudnych czasach, witaj w trudnych czasach.

Pomyślałem o przyjacielu, którego okno wygląda jedynie na pola,
kiedy za moim,
zamykali księgarnię.
Teraz jest zamknięta.

I zaczyna to wyglądać nieprawdopodobnie,
kiedy ludzie dookoła mnie, zaczęli odchodzić.

Helen King napisała do mnie list.
Wysłany 19-tego maja, w dniu moich urodzin.
Z biurka jakiejś biblioteki, w dalekim mieście.
Teraz jestem wędrownym artystą. Jest w porządku, jest okej.

Powiedzieli, że nie ma już magii w kryształowych kulach.
Nie jestem pewien, czy w ogóle kiedyś była.
Ale słuchaj, co się stanie? Ulubione pytanie,
najlepiej zostawmy na koniec wiersza.

I zaczyna to wyglądać nieprawdopodobnie,
kiedy ludzie dookoła mnie, zaczęli odchodzić.

Fashioniści, nie potrzebujemy was
Fashioniści, nie potrzebujemy was
Fashioniści, nie potrzebujemy was
Fashioniści, nie potrzebujemy was
Fashioniści, nie potrzebujemy was
Fashioniści, nie potrzebujemy was
Fashioniści, nie potrzebujemy was
Fashioniści, nie potrzebujemy was

A.